Την ίδια (και πολύ πιο δυνατή μερικές φορές) αίσθηση, αποκομίζω και από μια πολυσύχναστη λεωφόρο. Μόνο που στη λεωφόρο δεν μπορώ να κατουρήσω ξέγνοιαστος και να το απολαύσω.
Στην επιστροφή μου σας βρίσκω εξαιρετικά δημιουργικό!!!!! Κορυφαίες όλες αυτές οι σειρές που δεν είδα τόσο καιρό, ξεχωρίζω όμως το "Καρ γουάσς"... Μακράν!!!!!!!!!!!!!!!!
Πάντα τα αντικείμενα (ή τμήματα αυτών,δεν έχει σημασία)έχουν την ιδιαίτερη θέση τους μέσα στις φωτογραφίες του windscreen. Κάθε φωτογραφία και ένα σκηνικό, ακόμα και μέσα στην "Ερημία". Με την χρήση αυτής της λέξης, σαν να δίνεται μία μεγαλύτερη βαρύτητα στο ουσιαστικό από τη πιο συνηθισμένη ηχητικά λέξη "ερημιά", αλλά και σαν να προσωποποιείται. Ωραίο!
Η δυσανάγνωστη μελαγχολία του ερημικού τοπίου που άλλοτε ερμηνεύεται με τη αίσθηση της γαλήνης, άλλοτε με τη αίσθηση της αφόρητης μοναξιάς ανάλογα με τα ρεύματα ή τον βυθό που κρύβει ο καθένας μέσα του. Προειδοποιητικές ταμπέλες υπάρχουν, αλλά εφόσον κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο με κλειστά μάτια σκοντάφτουμε και πληγωνόμαστε. Κι εκεί που ο χρόνος στέκεται δίπλα μας και είναι αρωγός, ξαφνικά βρίσκεται μπροστά μας και μας γρονθοκοπεί ανελέητα. Τότε τα εσώτερα ρεύματα αλλάζουν πορεία και ξεχνούν τον προορισμό τους, που είναι το ταξίδι. Ξαφνικά κάποιος κραυγάζει "κανένας" βλέπουμε κάποιον να βγαίνει από μια σπηλιά (αυτή τη σπηλιά που με τόση επιμέλεια ζωγραφίζουμε τα τείχη της) να πέφτει στη θάλασσα και να συνεχίζει έστω και με μύριους κινδύνους, αυτό που έχουμε πλέον ξεχάσει. Γι αυτό και τον μισούμε, για τον ίδιο λόγο που μισούμε τα ξυπνητήρια που διακόπτουν τον ύπνο μας. Έχουμε το ήθος να σταθούμε μπροστά στην απεραντοσύνη και να αισθανθούμε το κύμα της αιωνιότητας που νικά το χρόνο, χωρίς να πληγωθούμε;
Μελαγχολικές αλλά πολύ ωραίες εικόνες , σίγουρα η εποχή που οι παραλίες γίνονται γοητευτικές και κατάλληλες για μεγάλους περιπάτους !!! Καλό μήνα, καλό φθινόπωρο !!!
Επι-κροτώ την συν-έπεια των αναρτήσεων σου (αυτό δεν το κόβω)... Τελικά όλες οι φωτογραφίες σου, μας θυμίζουν πως το καλοκαίρι αφήνει πίσω του μια άλλης ποιότητας ομορφιά! Και, τώρα που δεν μας βλέπει κανείς, είσαι για βόλεϊ; ;-)
Κατ'αρχήν, η δυσανάγνωστη μελαγχολία έγραψε. Ασε που είναι και μάλλον ευχάριστο συναίσθημα, μιά και τις έχουμε βαρεθεί τις ευανάγνωστες...
[[Κι εκεί που ο χρόνος στέκεται δίπλα μας και είναι αρωγός, ξαφνικά βρίσκεται μπροστά μας και μας γρονθοκοπεί ανελέητα.]] Εεεδώ είναι το πρόβλημα! Και δεν λύνεται με τίποτα!
Και εκείνο το θεμελιώδες ερώτημα της τελευταίας πρότασης, φοβάμαι ότι δεν υπάρχει τρόπος να απαντηθεί...
18 σχόλια:
Την ίδια (και πολύ πιο δυνατή μερικές φορές) αίσθηση, αποκομίζω και από μια πολυσύχναστη λεωφόρο.
Μόνο που στη λεωφόρο δεν μπορώ να κατουρήσω ξέγνοιαστος και να το απολαύσω.
Στην επιστροφή μου σας βρίσκω εξαιρετικά δημιουργικό!!!!! Κορυφαίες όλες αυτές οι σειρές που δεν είδα τόσο καιρό, ξεχωρίζω όμως το "Καρ γουάσς"... Μακράν!!!!!!!!!!!!!!!!
Υποκλίνομαι στα καδραρίσματά σας monsieur !!!!
Ειδικά οι τρείς πρώτες και η τελευταία παπαπααααα !!!!
...σαν όλα αυτά τα ξύλινα παιχνίδια να στήθηκαν μόνο για να παίζει το φώς με τις σκιές .....
Πάντα τα αντικείμενα (ή τμήματα αυτών,δεν έχει σημασία)έχουν την ιδιαίτερη θέση τους μέσα στις φωτογραφίες του windscreen. Κάθε φωτογραφία και ένα σκηνικό, ακόμα και μέσα στην "Ερημία". Με την χρήση αυτής της λέξης, σαν να δίνεται μία μεγαλύτερη βαρύτητα στο ουσιαστικό από τη πιο συνηθισμένη ηχητικά λέξη "ερημιά", αλλά και σαν να προσωποποιείται. Ωραίο!
Ώστε ζεί το παλιό, γνωστό Γουίντσκρην που μού είχε λείψει!
Χαίρομαι που ξαναβρήκες την φωτογραφική σου έμπνευση.
Ηλιογράφε, μακάριοι οι ταρίφες που μπορούν να απολαμβάνουν αυτές τις μικρές χαρές της ζωής στις πολυσύχναστες λεωφόρους!
Μαριέλα, πολύ χαίρομαι που εσύ ειδικά πρόσεξες το car wash ειδικά!
Chere madame Xotikou, σας ευχαριστώ πολύ!!
Η παρατήρησή σας πρέπει να κοινοποιηθεί στην αρμόδια υπηρεσία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης! Λείπουν ακόμα και οι κούνιες από τις κούνιες!
Αστρια, πάντα χαίρομαι αυτήν την τόσο λεπτομερή αστριακή παρατήρηση που δεν αφήνει ποτέ τίποτα να παραπέσει, ούτε καν έναν τόνο!!
Ευχαριστώ!
Dodo, το παλιό, γνωστό Windscreen που και εμένα μου είχε λείψει, βρήκε κατάλληλο περιβάλλον!
Η δυσανάγνωστη μελαγχολία του ερημικού τοπίου που άλλοτε ερμηνεύεται με τη αίσθηση της γαλήνης, άλλοτε με τη αίσθηση της αφόρητης μοναξιάς ανάλογα με τα ρεύματα ή τον βυθό που κρύβει ο καθένας μέσα του.
Προειδοποιητικές ταμπέλες υπάρχουν, αλλά εφόσον κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο με κλειστά μάτια σκοντάφτουμε και πληγωνόμαστε.
Κι εκεί που ο χρόνος στέκεται δίπλα μας και είναι αρωγός, ξαφνικά βρίσκεται μπροστά μας και μας γρονθοκοπεί ανελέητα.
Τότε τα εσώτερα ρεύματα αλλάζουν πορεία και ξεχνούν τον προορισμό τους, που είναι το ταξίδι.
Ξαφνικά κάποιος κραυγάζει "κανένας" βλέπουμε κάποιον να βγαίνει από μια σπηλιά (αυτή τη σπηλιά που με τόση επιμέλεια ζωγραφίζουμε τα τείχη της) να πέφτει στη θάλασσα και να συνεχίζει έστω και με μύριους κινδύνους, αυτό που έχουμε πλέον ξεχάσει.
Γι αυτό και τον μισούμε, για τον ίδιο λόγο που μισούμε τα ξυπνητήρια που διακόπτουν τον ύπνο μας.
Έχουμε το ήθος να σταθούμε μπροστά στην απεραντοσύνη και να αισθανθούμε το κύμα της αιωνιότητας που νικά το χρόνο, χωρίς να πληγωθούμε;
Μελαγχολικές αλλά πολύ ωραίες εικόνες , σίγουρα η εποχή που οι παραλίες γίνονται γοητευτικές και κατάλληλες για μεγάλους περιπάτους !!!
Καλό μήνα, καλό φθινόπωρο !!!
Επι-κροτώ την συν-έπεια των αναρτήσεων σου (αυτό δεν το κόβω)...
Τελικά όλες οι φωτογραφίες σου, μας θυμίζουν πως το καλοκαίρι αφήνει πίσω του μια άλλης ποιότητας ομορφιά!
Και, τώρα που δεν μας βλέπει κανείς, είσαι για βόλεϊ; ;-)
Ηλιογράφε!!!
Κατ'αρχήν, η δυσανάγνωστη μελαγχολία έγραψε. Ασε που είναι και μάλλον ευχάριστο συναίσθημα, μιά και τις έχουμε βαρεθεί τις ευανάγνωστες...
[[Κι εκεί που ο χρόνος στέκεται δίπλα μας και είναι αρωγός, ξαφνικά βρίσκεται μπροστά μας και μας γρονθοκοπεί ανελέητα.]] Εεεδώ είναι το πρόβλημα! Και δεν λύνεται με τίποτα!
Και εκείνο το θεμελιώδες ερώτημα της τελευταίας πρότασης, φοβάμαι ότι δεν υπάρχει τρόπος να απαντηθεί...
Art Traveller, πραγματικά αυτή είναι η ωραία εποχή, ακόμα κι αν βρέξει η γοητεία είναι εκεί!
Επίσης καλό μήνα, καλό Φθινόπωρο!
Αϊναφετς, πολύ μου άρεσε αυτό: [το καλοκαίρι αφήνει πίσω του μια άλλης ποιότητας ομορφιά!] Αυθεντική καλλιτεχνική οπτική!
Και ρεκέτες επίσης να παίξουμε μιά και δεν μας βλέπει κανείς!!
Όμορφες! :-)
Δημοσίευση σχολίου