Στη δεύτερη φωτογραφία νομίζεις ότι η γη και ο ουρανός χωρίζονται από τις μεταλλικές στήλες. Όλες οι φωτογραφίες όμως εκφράζουν την περιδίνηση της μοναξιάς και της ηρεμίας που αλληλοσυμπληρώνονται.
Ωραία !αφού τρόμαξα να βγάλω εκείνο το μπηγμένο στη γαλήνια θάλασσα στυλιάρι της προηγούμενης ανάρτησης απ'το μυαλό μου (οχι πως τα έχω καταφέρει εντελώς δηλαδή) απέκτησα νέο βάσανο με τις μεταλλικές δοκούς (και την μοναξιά της ντουζιέρας)
Ίσως επειδή δεν καταφέρνω να το περιγράψω τόσο καίρια όσο ο Ηλιογράφος....
Χμμ το Φθινόπωρο και τον Χειμώνα κυρίως, η άμμος όντως κλέβει την αίγλη της θάλασσας. Η Μοναξιά "σου" μου ταιριάζει πολύ, γι αυτό αγαπώ τη θάλασσα τον Χειμώνα και.. για τις φωτογραφίες που τράβηξες χαμηλώνοντας τη μηχανή.. κάπως έτσι θα βλέπουν τα πιτσιρίκια την μεγάλη διαδρομή προς την θάλασσα ;)
Ηλιογράφε, "η γη και ο ουρανός χωρίζονται από τις μεταλλικές στήλες" -καλό...
Μπορεί να είναι πραγματικά υπέροχο να αλληλοσυμπληρώνονται η μοναξιά και η ηρεμία, μπορεί όμως και όχι... Στην περίπτωση Β' σκέψου να περιδινίζονται κιόλας προκαλώντας συναισθηματική ναυτία...!
Κυρία Ξωτικού μου, πάντα χαίρομαι που παρατηρείτε αυτά που δεν θα ήθελα να περάσουν απαρατήρητα!
Αυτήν την μοναξιά της ντουζιέρας, τί κρίμα που δεν έχω κατάλληλο υλικό να την κάνω τίτλο σε ξεχωριστή ανάρτηση!! -και να σας την αφιερώσω κιόλας βέβαια... (παίζει όμως η πιθανότητα να πετύχω εδώ τριγύρω στον Σαρωνικό καμμιά τρελλαμένη από την μοναξιά ντουζιέρα σε ενδιαφέρον περιβάλλον...)
Αυτή την εποχή...fin de saison...που έχει φύγει και ο όχλος, οι αμμουδιές προσφέρονται για υπέροχες φωτό, για ξάπλες και για γαλήνη... μου αρέσει Constantin που οι αναρτήσεις σου έχουν μια συνέχεια...
Άραγε η άμμος της ερημικής παραλίας που αναπαύεται καθησυχασμένη από το ποδοβολητό μετά την φυγή του κοσμου, ξέρει ότι χρωστά τη ζωή της στη θάλασσα, ή πολύ περισσότερο, ότι αν θυμώσει θα την παρασύρει όπου θέλει;
Η παλέτα τ’ ουρανού σταθερά έξοχη καθώς και τα καρέ!
Αστρια, μάλλον το ξέρει, μου φαίνεται αρκετά ρεαλίστρια, άλλωστε ήδη το βλέπει ότι και ο αέρας δεν την αφήνει να ησυχάσει, την σκορπάει από 'δω κι από 'κεί...
Καλημέρα φίλε μου και καλή εβδομάδα, επειδή έχω καιρό να δω δουλειά σου στο windscreen studio είπα να περάσω από εδώ και πραγματικά αποζημειώθηκα μέσα από τον καταπληκτικό φωτογραφικό σου φακό. Σίγουρα υπέροχες φωτογραφίες !!! Καλό Φθινόπωρο και καλή συνέχεια !!!
14 σχόλια:
Στη δεύτερη φωτογραφία νομίζεις ότι η γη και ο ουρανός χωρίζονται από τις μεταλλικές στήλες.
Όλες οι φωτογραφίες όμως εκφράζουν την περιδίνηση της μοναξιάς και της ηρεμίας που αλληλοσυμπληρώνονται.
Ουάααου !!!
Σαφάρι στο..Μεσολόγγι !!
Ωραία !αφού τρόμαξα να βγάλω εκείνο το μπηγμένο στη γαλήνια θάλασσα στυλιάρι της προηγούμενης ανάρτησης απ'το μυαλό μου (οχι πως τα έχω καταφέρει εντελώς δηλαδή) απέκτησα νέο βάσανο με τις μεταλλικές δοκούς (και την μοναξιά της ντουζιέρας)
Ίσως επειδή δεν καταφέρνω να το περιγράψω τόσο καίρια όσο ο Ηλιογράφος....
Χμμ το Φθινόπωρο και τον Χειμώνα κυρίως, η άμμος όντως κλέβει την αίγλη της θάλασσας. Η Μοναξιά "σου" μου ταιριάζει πολύ, γι αυτό αγαπώ τη θάλασσα τον Χειμώνα και.. για τις φωτογραφίες που τράβηξες χαμηλώνοντας τη μηχανή.. κάπως έτσι θα βλέπουν τα πιτσιρίκια την μεγάλη διαδρομή προς την θάλασσα ;)
Ηλιογράφε, "η γη και ο ουρανός χωρίζονται από τις μεταλλικές στήλες" -καλό...
Μπορεί να είναι πραγματικά υπέροχο να αλληλοσυμπληρώνονται η μοναξιά και η ηρεμία, μπορεί όμως και όχι...
Στην περίπτωση Β' σκέψου να περιδινίζονται κιόλας προκαλώντας συναισθηματική ναυτία...!
Κυρία Ξωτικού μου, πάντα χαίρομαι που παρατηρείτε αυτά που δεν θα ήθελα να περάσουν απαρατήρητα!
Αυτήν την μοναξιά της ντουζιέρας, τί κρίμα που δεν έχω κατάλληλο υλικό να την κάνω τίτλο σε ξεχωριστή ανάρτηση!! -και να σας την αφιερώσω κιόλας βέβαια... (παίζει όμως η πιθανότητα να πετύχω εδώ τριγύρω στον Σαρωνικό καμμιά τρελλαμένη από την μοναξιά ντουζιέρα σε ενδιαφέρον περιβάλλον...)
Margo, μου φαίνεται τελικά ότι μάλλον μου αρέσει περισσότερο η θάλασσα τον Χειμώνα παρά το Καλοκαίρι...
Η οπτική των πιτσιρικίων έγραψε!
Αυτή την εποχή...fin de saison...που έχει φύγει και ο όχλος, οι αμμουδιές προσφέρονται για υπέροχες φωτό, για ξάπλες και για γαλήνη... μου αρέσει Constantin που οι αναρτήσεις σου έχουν μια συνέχεια...
ΑΦιλιά καραβίσια, επιστρέφω στο βουνό μου!
Άιναφετς, τέλος εποχής και αρχή μιάς άλλης, ακόμη ωραιότερης γιά τις θάλασσες! -και ευτυχώς που ο κόσμος δεν την προτιμά...
Καλή συνέχεια εκεί εις τα όρη!
Άραγε η άμμος της ερημικής παραλίας που αναπαύεται καθησυχασμένη από το ποδοβολητό μετά την φυγή του κοσμου, ξέρει ότι χρωστά τη ζωή της στη θάλασσα, ή πολύ περισσότερο, ότι αν θυμώσει θα την παρασύρει όπου θέλει;
Η παλέτα τ’ ουρανού σταθερά έξοχη καθώς και τα καρέ!
Αστρια, μάλλον το ξέρει, μου φαίνεται αρκετά ρεαλίστρια, άλλωστε ήδη το βλέπει ότι και ο αέρας δεν την αφήνει να ησυχάσει, την σκορπάει από 'δω κι από 'κεί...
Ευχαριστώ!
Mουσική συνοδεία: http://www.youtube.com/watch?v=1FI2-L6l_G4
Καλημέρα φίλε μου και καλή εβδομάδα, επειδή έχω καιρό να δω δουλειά σου στο windscreen studio είπα να περάσω από εδώ και πραγματικά αποζημειώθηκα μέσα από τον καταπληκτικό φωτογραφικό σου φακό. Σίγουρα υπέροχες φωτογραφίες !!!
Καλό Φθινόπωρο και καλή συνέχεια !!!
Dodo, σημαντική λεπτομέρεια στο βίντεο η φιάλη και τα χάπια!!
Art Traveller σ'ευχαριστώ!
Καλή εβδομάδα, καλό μήνα, καλό Φθινόπωρο!
Δημοσίευση σχολίου