4/2/09

184. Γαλήνια λασπόνερα





Γαλήνια λασπόνερα.

Driving on the beach
Shooting through the Windscreen
Headlights: Off

24 σχόλια:

Olga είπε...

Μέσα σε τέτοια λασπόνερα,;! περνούσα άνετα το ..υπόλοιπον της ζωής μου....north.spot@

dodo είπε...

"Τα μυστικά τού βάλτου"; :-))

Mariela είπε...

Ωωωωωωωω!
σαν αφηρημένοι πίνακες ζωγραφικής είναι!!

μα... τι κάνεις τώρα? κοιμάσαι τη νύχτα και δουλεύεις τη μέρα???

Ανώνυμος είπε...

και δυο καρδιές..
μια στον ουρανό κ άλλη μία στο νερό!
όμορφα!

ξι είπε...

Μπράβο ομορφιές τα λασπόνερα...
(Μου αρέσει που μερικοί από τους τίτλους σου είναι αντιθετικοί).

Ξένια.

Ανώνυμος είπε...

υπάρχει μια έμφυτη θαρρείς μελαγχολία στην ψυχή του ανθρώπου (από τη στιγμή που χάνει την αθωότητά του δηλ. όταν σκέφτεται το αύριο σαν μια πολύ σοβαρή έννοια που πρέπει να αναλυθεί και να ερμηνευτεί υπέρ του δέοντος) που θαρρείς πως ψάχνει έστω μια ευκαιρία για συγκερασμό με το απόλυτο, με συνέπεια ότι καταστροφικό και δημιουργικό συντελεί και συντελείται γύρω του και μέσα του.

κάποιες στιγμές όμως σαν αυτές που αποτύπωσες τόσο καθαρά, το αύριο σαν να συμφιλιώνει με το σήμερα, με αυτή τη στιγμή και η γαλήνη απλώνεται νοσταλγικά, κάνοντας αυτή την έμφυτη μελαγχολία πιο γλυκιά....

H.Constantinos είπε...

Ολγα, είναι κάπως υγρά, αλλά λέει, συμφωνώ απολύτως...

H.Constantinos είπε...

Ντόντε, καλό...! Προσπαθώ να φαντασθώ την Πηνελόπη Δέλτα πίσω από ένα παρμπρίζ...

H.Constantinos είπε...

Μαριέλα, ναί, έχει ενδιαφέρον μία βόλτα έξω από τα Καρπάθια!

H.Constantinos είπε...

Maria, καλώς την...!! Πάει καιρός...!

H.Constantinos είπε...

Ξένια, μου άρεσε αυτή η παρατήρηση, πολύ μου άρεσε!!

H.Constantinos είπε...

Ηλιογράφε, υπάρχει αυτή η μελαγχολία, μπορεί να μη θέλουμε να τη δούμε, αλλά υπάρχει...

faraona είπε...

Tι υπέροχη ώρα αυτη η ώρα του δειλινου!
Κι εσυ την σκλάβωσες μέσα στον φακό σου!
εεε...ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΟΜΩΣ!
Μας την ξαναέδωσες πίσω με μοναδικό τρόπο!

kiki είπε...

Ωωωωω τι χρώματα!!!!

H.Constantinos είπε...

Faraona, η ωραιότερη ώρα, και λίγο πριν επίσης...

H.Constantinos είπε...

Κική, αυτή την ώρα, ότι και να κάνεις, όπως και να γίνει, ωραίες βγαίνουν οι φωτό!

Ανώνυμος είπε...

O antikatoptrismos twn xrwmatwn dilwnoun duo kosmous enan pragmatiko kai enan fantastiko...
Arco

H.Constantinos είπε...

Arco, ακριβώς, κι εμείς είμαστε στον πραγματικό: μέσα στα λασπόνερα μέχρι τον αγκώνα!

Ανώνυμος είπε...

Μ'αρέσουν πολύ αυτά τα λασπόνερα! Όταν τα είδα σκέφτηκα περίπου ότι και η Olga: αν είναι έτσι τα λασπόνερα να πέσω μέσα (είναι στην ανθρώπινη φύση να παρασύρεται από την απατηλή επιφάνεια). Αφιερώνω στη λίμνη με τα λασπόνερα τους παρακάτω στίχους της Δημουλά:

ΓΗ ΤΩΝ ΑΠΟΥΣΙΩΝ

"Τώρα, θα κοιτάζεις μια θάλασσα.

Η διάθεση να σ'εντοπίσω
στη συστρεφόμενη εντός μου γη των απουσιών
έτσι σε βρίσκει:
πικρή παραθαλάσσια αοριστία.

Εκεί δεν έχει ακόμα νυχτώσει
κι ας νύχτωσε τόσο εδώ-
των τόπων οι κρίσιμες ώρες
σπάνια συμπίπτουν.
Κάτι σαν φως και ούτε φως,
η ώρα του εαυτού σου έχει πέσει".

aqua είπε...

Ακόμα και σ'αυτά υπάρχει κρυμμένη ομορφιά.
Φτάνει να μπορεί κανείς να την ανακαλύψει.
Πολύ όμορφες Κωνσταντίνε!

H.Constantinos είπε...

Καντάβρ, ναι, είναι στην ανθρώπινη φύση να παρασύρεται από την απατηλή επιφάνεια.
Και βέβαια, οι αντανακλάσεις στα λασπόνερα έχουν μιά γοητεία, που δεν έχουν οι αντανακλάσεις στις πισίνες.

H.Constantinos είπε...

Aqua, παντού υπάρχει κρυμμένη ομορφιά!

Ανώνυμος είπε...

εξαιρετικά χρώματα.

σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου

elie είπε...

Αν δεν έλεγες ότι είναι λασπόνερα ούτε που θα το καταλάβαινα. Φαίνεται ειδυλλιακό το τοπίο!