υπάρχει μια έμφυτη θαρρείς μελαγχολία στην ψυχή του ανθρώπου (από τη στιγμή που χάνει την αθωότητά του δηλ. όταν σκέφτεται το αύριο σαν μια πολύ σοβαρή έννοια που πρέπει να αναλυθεί και να ερμηνευτεί υπέρ του δέοντος) που θαρρείς πως ψάχνει έστω μια ευκαιρία για συγκερασμό με το απόλυτο, με συνέπεια ότι καταστροφικό και δημιουργικό συντελεί και συντελείται γύρω του και μέσα του.
κάποιες στιγμές όμως σαν αυτές που αποτύπωσες τόσο καθαρά, το αύριο σαν να συμφιλιώνει με το σήμερα, με αυτή τη στιγμή και η γαλήνη απλώνεται νοσταλγικά, κάνοντας αυτή την έμφυτη μελαγχολία πιο γλυκιά....
Μ'αρέσουν πολύ αυτά τα λασπόνερα! Όταν τα είδα σκέφτηκα περίπου ότι και η Olga: αν είναι έτσι τα λασπόνερα να πέσω μέσα (είναι στην ανθρώπινη φύση να παρασύρεται από την απατηλή επιφάνεια). Αφιερώνω στη λίμνη με τα λασπόνερα τους παρακάτω στίχους της Δημουλά:
ΓΗ ΤΩΝ ΑΠΟΥΣΙΩΝ
"Τώρα, θα κοιτάζεις μια θάλασσα.
Η διάθεση να σ'εντοπίσω στη συστρεφόμενη εντός μου γη των απουσιών έτσι σε βρίσκει: πικρή παραθαλάσσια αοριστία.
Εκεί δεν έχει ακόμα νυχτώσει κι ας νύχτωσε τόσο εδώ- των τόπων οι κρίσιμες ώρες σπάνια συμπίπτουν. Κάτι σαν φως και ούτε φως, η ώρα του εαυτού σου έχει πέσει".
Καντάβρ, ναι, είναι στην ανθρώπινη φύση να παρασύρεται από την απατηλή επιφάνεια. Και βέβαια, οι αντανακλάσεις στα λασπόνερα έχουν μιά γοητεία, που δεν έχουν οι αντανακλάσεις στις πισίνες.
Γαλήνια λασπόνερα.
24 σχόλια:
Μέσα σε τέτοια λασπόνερα,;! περνούσα άνετα το ..υπόλοιπον της ζωής μου....north.spot@
"Τα μυστικά τού βάλτου"; :-))
Ωωωωωωωω!
σαν αφηρημένοι πίνακες ζωγραφικής είναι!!
μα... τι κάνεις τώρα? κοιμάσαι τη νύχτα και δουλεύεις τη μέρα???
και δυο καρδιές..
μια στον ουρανό κ άλλη μία στο νερό!
όμορφα!
Μπράβο ομορφιές τα λασπόνερα...
(Μου αρέσει που μερικοί από τους τίτλους σου είναι αντιθετικοί).
Ξένια.
υπάρχει μια έμφυτη θαρρείς μελαγχολία στην ψυχή του ανθρώπου (από τη στιγμή που χάνει την αθωότητά του δηλ. όταν σκέφτεται το αύριο σαν μια πολύ σοβαρή έννοια που πρέπει να αναλυθεί και να ερμηνευτεί υπέρ του δέοντος) που θαρρείς πως ψάχνει έστω μια ευκαιρία για συγκερασμό με το απόλυτο, με συνέπεια ότι καταστροφικό και δημιουργικό συντελεί και συντελείται γύρω του και μέσα του.
κάποιες στιγμές όμως σαν αυτές που αποτύπωσες τόσο καθαρά, το αύριο σαν να συμφιλιώνει με το σήμερα, με αυτή τη στιγμή και η γαλήνη απλώνεται νοσταλγικά, κάνοντας αυτή την έμφυτη μελαγχολία πιο γλυκιά....
Ολγα, είναι κάπως υγρά, αλλά λέει, συμφωνώ απολύτως...
Ντόντε, καλό...! Προσπαθώ να φαντασθώ την Πηνελόπη Δέλτα πίσω από ένα παρμπρίζ...
Μαριέλα, ναί, έχει ενδιαφέρον μία βόλτα έξω από τα Καρπάθια!
Maria, καλώς την...!! Πάει καιρός...!
Ξένια, μου άρεσε αυτή η παρατήρηση, πολύ μου άρεσε!!
Ηλιογράφε, υπάρχει αυτή η μελαγχολία, μπορεί να μη θέλουμε να τη δούμε, αλλά υπάρχει...
Tι υπέροχη ώρα αυτη η ώρα του δειλινου!
Κι εσυ την σκλάβωσες μέσα στον φακό σου!
εεε...ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΟΜΩΣ!
Μας την ξαναέδωσες πίσω με μοναδικό τρόπο!
Ωωωωω τι χρώματα!!!!
Faraona, η ωραιότερη ώρα, και λίγο πριν επίσης...
Κική, αυτή την ώρα, ότι και να κάνεις, όπως και να γίνει, ωραίες βγαίνουν οι φωτό!
O antikatoptrismos twn xrwmatwn dilwnoun duo kosmous enan pragmatiko kai enan fantastiko...
Arco
Arco, ακριβώς, κι εμείς είμαστε στον πραγματικό: μέσα στα λασπόνερα μέχρι τον αγκώνα!
Μ'αρέσουν πολύ αυτά τα λασπόνερα! Όταν τα είδα σκέφτηκα περίπου ότι και η Olga: αν είναι έτσι τα λασπόνερα να πέσω μέσα (είναι στην ανθρώπινη φύση να παρασύρεται από την απατηλή επιφάνεια). Αφιερώνω στη λίμνη με τα λασπόνερα τους παρακάτω στίχους της Δημουλά:
ΓΗ ΤΩΝ ΑΠΟΥΣΙΩΝ
"Τώρα, θα κοιτάζεις μια θάλασσα.
Η διάθεση να σ'εντοπίσω
στη συστρεφόμενη εντός μου γη των απουσιών
έτσι σε βρίσκει:
πικρή παραθαλάσσια αοριστία.
Εκεί δεν έχει ακόμα νυχτώσει
κι ας νύχτωσε τόσο εδώ-
των τόπων οι κρίσιμες ώρες
σπάνια συμπίπτουν.
Κάτι σαν φως και ούτε φως,
η ώρα του εαυτού σου έχει πέσει".
Ακόμα και σ'αυτά υπάρχει κρυμμένη ομορφιά.
Φτάνει να μπορεί κανείς να την ανακαλύψει.
Πολύ όμορφες Κωνσταντίνε!
Καντάβρ, ναι, είναι στην ανθρώπινη φύση να παρασύρεται από την απατηλή επιφάνεια.
Και βέβαια, οι αντανακλάσεις στα λασπόνερα έχουν μιά γοητεία, που δεν έχουν οι αντανακλάσεις στις πισίνες.
Aqua, παντού υπάρχει κρυμμένη ομορφιά!
εξαιρετικά χρώματα.
σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου
Αν δεν έλεγες ότι είναι λασπόνερα ούτε που θα το καταλάβαινα. Φαίνεται ειδυλλιακό το τοπίο!
Δημοσίευση σχολίου