6/10/07

66. Παροπλισμός

Κείμενο: Ralou

Δεκαετία του 80.
Το απόχτησε με δυσκολία. Λαμπερό, αστραφτερό, αντικείμενο πόθου διακαούς.
Αιτία και αφορμή ζήλιας και φθόνου για τον ευτυχή κατέχοντα.
Σύμβολο κύρους σαν περνούσε μπροστά από την πλατεία ή στο καφενείο του χωριού.
Κομμάτι του εαυτού του σαν το οδηγούσε στην Εθνική και μετά σε στενούς αγροτικούς δρόμους και αυτό αξιόπιστο και δυνατό, να τον κάνει να νοιώθει σπουδαίος.
Καταφύγιο σαν ήθελε να τρέξει για να ξεφύγει από τις σκέψεις.
Φωλιά, γραφείο και σπίτι, δόλωμα -για ευνόητους λόγους-.
Σταθερή οικονομική αιμορραγία μπροστά στις αντλίες βενζίνης, και στα τακτικά σέρβις.
Επαγγελματικό εργαλείο, που δήλωνε ευμάρεια, «είμαι πετυχημένος πλούσιος έχω κύρος μπορώ να αγοράζω ένα τέτοιο αυτοκίνητο».
Και ταξίδια κοντινά και μακρινά, αναπαυτικά, αθόρυβα, λουσάτα.
...
Μεσημέρια Κυριακής με σαγιονάρες, μουσική από το ραδιόφωνο και κουβά, σαπούνια, φυσικούς σπόγγους, το λάστιχο, κερί γυαλίσματος, κομμάτι δέρμα,- κούκλα το έκανε
Ανθρωποι που ταξίδεψαν μ' αυτό από την θέση του συνοδηγού.
Οι συνεργάτες σε επαγγελματικά ταξίδια, οι φίλοι σε αποδράσεις χειμωνιάτικες, μετά η οικογένεια και τα παιδιά στο πίσω κάθισμα –«Μπαμπά Μην Τρέχεις»- βαλίτσες, ομπρέλες θάλασσας, ψυγείο με μπύρες, γονείς και τρεχάματα σε γιατρούς, ξεπορτίσματα τις πρώτες πρωινές ώρες από την συζυγική εστία στα μπουζούκια και καλλονές με γυαλιστερά τοπάκια, ο σκύλος στο πορτ μπαγκάζ για τον κτηνίατρο, το βίντεο για φτιάξιμο στον μάστορα, τα παιδιά στα φροντιστήρια, κάποια στιγμή το έδινε και στον μεγάλο να κάνει τις τσάρκες του –στα 18 το πήρε το δίπλωμα ο άτιμος.

Πέρασαν ίσως περισσότερο κι από δύο δεκαετίες.
Κάτι τα ακριβά ανταλλακτικά, κάτι οι ζημιές που εμφανίζονταν όλο και συχνότερα, κάτι τα χρόνια τα δικά του που περνούσαν και η νεότητα που έφευγε, πήρε απόφαση να το αποχωριστεί, να ανανεωθεί και ο ίδιος, να δώσει στις ανάγκες του πιο προσγειωμένες λύσεις.
Χμ! ένας λόγος είναι αυτός.
Αγόρασε το καινούριο μοντέλο, μεγάλο, Γιαπωνέζικο, αρκετά αστραφτερό, λιγότερο σύμβολο κύρους, αλλά πιο οικονομικό και το ίδιο αξιόπιστο.
...
Ωστόσο δεν του πήγαινε η καρδιά να δώσει το παλιό για ανταλλακτικά.Ούτε να το δώσει στην ανακύκλωση.
...
Στο τιμόνι του στριφογύριζαν τα όνειρα του όλων των χρόνων σε ατέρμονη τροχιά.
Στο λεβιέ τυλίγονταν ηδονικά, νύχτες εκπλήρωσης επιθυμιών και φαντασιώσεων.
Στο πεντάλ του φρένου στρίγκλιζαν οικογενειακές υποχρεώσεις.
Από το διάσημο σήμα του στο καπό, τον χαιρετούσαν οι επαγγελματικές προσπάθειες και επιτυχίες.
Στα δερμάτινα καθίσματα, κάθονταν κομμάτια της ζωής του, όμορφα και άσχημα. Είχαν ποτιστεί με τον ιδρώτα του και όχι μόνο, είχαν αποχτήσει ίχνη του DNA του, είχαν πάρει το σχήμα του κορμιού του.
Το αγαπούσε πια, το σεβόταν, το πονούσε.

Το οδήγησε για τελευταία φορά στο πιο ταιριαστό σημείο.
...
Έσβησε την μηχανή. Κλείδωσε τις πόρτες. Αφαίρεσε τα διακριτικά του. Το έντυσε με το παλιό κάλυμμα.
Του είπε ευχαριστώ.
Το άφησε να ξεκουραστεί.
Το άφησε να φύγει.
...
Πήρε το νέο Γιαπωνέζικο –μυρωδιά καινούριου, το κορμί άβολο πάνω στο καινούριο κάθισμα, τα πεντάλ σκληρά, ο λεβιές άμαθος ακόμα στα χούγια του- και βγήκε στο δρόμο...


Κείμενο: Ralou



13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Άψογη συνεργασία! :)

H.Constantinos είπε...

Ευχαριστούμε!

kiki είπε...

Ωραιότατα!

prasino liker είπε...

constantinos ,Ralou
Συγκλονιστικο το κειμενο σας.Δυστυχως ετσι ειναι ,οπως το λετε.Οτι δεν ειναι του παροντος ,πρεπει να το παροπλισομε.Καλα αυτος ειχε και λιγο συναισθημα,ομως ποσα και ποσοι οδηγουνται σε ενα δρομο χωρις γυρισμο,γιατι ετσι προσταζει η κατοχυρωση και η αναγνωρισιμοτητα στην ζωη μας.Διαγραφομε και ξεχναμε πολυ ευκολα.
Να ειστε καλα και να εχετε μια υπεροχη καινουργια εβδομαδα.

H.Constantinos είπε...

Oneiromageiremata, χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, τα καταφέρνω στην επιλογή συνεργατών, έ;

Prasino liker, ευχαριστούμε, άν και δικές μου είναι μόνο οι φωτό...!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίο post!!! Καλημέρα!!

H.Constantinos είπε...

Laxanaki, καλημέρα, ευχαριστούμε!

kiki είπε...

Αν συμπεριλαμβάνεις κι εμένα στους συνεργάτες σου, τότε ναι, μια χαρά επιλογές κάνεις! :-))))
Χωρίς πλάκα τώρα, η Ραλού γράφει πολύ ωραία. Να μη σου πω ότι ζηλεύω τέτοιες συνεργασίες!

ralou είπε...

constantine, η δική σου ιδέα για το κείμενο ήταν απειρως καλύτερη.
Μακάρι να το είχες πει πιο πριν, θα είχα γράψει κάτι τελείως διαφορετικο. Τώρα κατάλαβα τι εννοούσες "κτερίσματα". Νομίζω ότι η συνεργασία πρέπει να είναι και σε αυτό το επίπεδο!

H.Constantinos είπε...

Oneiromageiremata, ναι, σε συμπεριλαμβάνω στις πάρα πολύ προσεκτικές επιλογές μου!
Ακριβώς, η Ραλού γράφει πολύ ωραία, όχι απλώς ωραία. Πολλοί γράφουν απλώς ωραία... Και δεν έχεις δεί τί έχει κάνει στο Fatal Car!!

H.Constantinos είπε...

Ralou, γενικά νομίζω ότι δεν πρέπει να επηρρεάζεις μιά φαντασία που ξέρεις ότι είναι υπερβολικά αστείρευτη. Ετσι, γιά να μπορείς να πείς μετά "Καλά, πού το σκέφτηκε αυτό;;!!". Βέβαια δεν είμαι και απολύτως σίγουρος, ίσως ένα ερέθισμα να προσθέτει απλώς κάτι και να μήν επηρρεάζει αρνητικά. Εντάξει, δεν το έχω ψάξει και τόσο το θέμα...
Πάντως σε αυτές τις άλλες τις φρικιαστικές από τον κόλπο της μελαγχολίας, έριξα μιά ιδέα, έτσι χωρίς να σκεφτώ ότι η συνεργασία πρέπει να είναι και σε αυτό το επίπεδο...!
ΟΚ, την επόμενη φορά θα σου πώ τί σκέφτομαι -άν έχω σκεφτεί που μου φαίνεται της προκοπής...

dodo είπε...

Κουρελιασμένο το σάβανο...

H.Constantinos είπε...

Ωχ, αμάν, σάβανο! Και μάλιστα κουρελιασμένο! Δεν το είχα σκεφτεί σαν "σάβανο"! Πω, πω, πω...