Ο παιχνιδιάρης βράχος...

Τί γίνεται με αυτά τα παιχνιδάκια; Πολύ της μόδας! Εδώ η πρόσκληση ήλθε από το Τζάντε, το Φιόρε του Λεβάντε!

Ηταν μία άθλια βροχερή νύχτα, παγωμένη και σκοτεινή -είχαν ήδη προγηθεί και 2-3 διακοπές της ΔΕΗ... Πριν δύο ώρες, και μετά από άλλον έναν Ομηρικό τηλεφωνικό καυγά, είχε αποφασίσει να την στείλει στον αγύριστο. Της άξιζε, στο φινάλε...

Ομως, τελικά, κατάλαβε ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν απλώς δύσκολο, αλλά ακατόρθωτο.
Μετά από μισή ώρα, είχε ήδη παρκάρει κάτω από το σπίτι της, και άρχισε να κορνάρει ρυθμικά, με κίνδυνο να αναστατώσει τη γειτονιά.
Ταυτόχρονα, παρακολουθούσε τις μπαλκονόπορτες του διαμερίσματός της, και όπως το περίμενε, είδε την κουρτίνα της κουζίνας να τραβιέται στην άκρη.
Ωραία... Κάλεσε το κινητό της, και εκείνη απάντησε σχεδόν αμέσως.

- Θα χτυπήσω το κουδούνι τώρα, και θα ανοίξεις αμέσως, γιατί θα γίνει εδώ το έλα να δείς! -της είπε μέσα από τα δόντια του.

Εκείνη δεν απάντησε, όμως μετά από 2 λεπτά, άνοιξε αμέσως.

Μετά από δύο ώρες, περασμένα μεσάνυχτα, όσοι κοιμόταν στην πολυκατοικία είχαν ξυπνήσει, και όσοι δεν είχαν κοιμηθεί του είχε κοπεί ο ύπνος.
Η τελευταία λέξη που ακούστηκε ήταν δική της: "Εξω!!!" -και ακούστηκε τόσο τσιριχτή, που αλαφιάστηκαν ακόμα και οι γάτες στον δρόμο. Της είπε ένα σκέτο παγωμένο "αντίο", και βρόντηξε την πόρτα τόσο δυνατά, που η γεροντοκόρη του διπλανού τριαριού πήρε και δεύτερο ηρεμιστικό.

Μέχρι να φθάσει όμως το ασανσέρ στο ισόγειο το είχε μετανιώσει.

Εβρεχε δυνατά, και τσαλαβουτώντας στο γεμάτο νερά γκαζόν, πλησίασε το παρτέρι, έκοψε ένα λουλούδι, και κατευθύνθηκε προς το κίτρινο VW Beetle εκείνης που ήταν παρκαρισμένο στον δρόμο. Σήκωσε τον καθαριστήρα, και το σφήνωσε στο παρμπρίζ.
Στο μεταξύ, εκείνη, που είχε ήδη αρχίσει εδώ και 2 λεπτά να μονολογεί πολύ φωναχτά:
"Τί έκανα η ηλίθια!", αναστατώνοντας ακόμα περισσότερο την γεροντοκόρη του διπλανού τριαριού, είχε ξαναανοίξει την κουρτίνα της κουζίνας, και τον παρακολουθούσε.
Ενα μαύρο από τη μάσκαρα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό της...

Σχεδόν αμέσως, πήρε την τσάντα της, κατέβηκε στον δρόμο μέσα στη βροχή, πήρε το άνθος από το παρμπρίζ, το έβαλε στο γυάλινο βαζάκι που έχουν σαν έξτρα μερικά VW Beetle, έβαλε μπρός τη μηχανή, και ξεκίνησε μιά ξέφρενη πορεία με τέρμα γκάζι μέσα στην καταιγίδα.

Μετά από μισή ώρα, είχε ήδη περάσει την Σαρωνίδα πηγαίνοντας προς Σούνιο, όταν τα βουρκωμένα μάτια της δεν κατάφεραν να δούν τον βράχο που απρόσμενα είχε φυτρώσει εκεί που επρόκειτο να περάσει το VW Beetle...

Οι τσακισμένες λαμαρίνες, οι ανοιγμένοι αερόσακοι, και εκείνη που παραπατούσε στα χαλίκια πάνω στις κόκκινες γόβες προσπαθώντας να τηλεφωνήσει από το κινητό κλαίγοντας μέσα στη βροχή και στην ερημιά, έφτιαχναν ένα τραγελαφικό σκηνικό...

Κάποια στιγμή εκείνος απάντησε...
- Τί θές;
- Αχ! Τράκαρα! Ελα!
- Πάλι τράκαρες;; Ε, ρε, τί τραβάω... Ερχομαι...


Κυρίες και Κύριοι, NosyParker, Kyriayf, Dodos, Ερωτοστόμαχε, έχω αφήσει τις προσκλήσεις στον καθαριστήρα, στο παρμπρίζ:

Ομίχλη

Χωματόδρομος

Λακκούβα

Σιωπή

Λάσπη