καθώς επίσσης και : Θάλαααασσα ,Θάλασσα κι αλμυρόοο νερόοο να σε ξεχάασω δεεν μποορώω....
αποχρώσεις μμμμμμ !!!!!!! και ...πως ένας σκόπελος προσδίδει ενδιαφέρον σπάζοντας την μονοτονία (ή απεραντοσύνη αναλόγως φιλοσοφικής προδιαθέσεως του παρατηρητή πάντα ;-)
Αν βοηθώ καθόλου.. η θάλασσα στις Κυκλάδες (δεν ξέρω αλλού) δεν ευνοεί και τόσο τους παραθεριστές. Πολύ κρύα και φουρτουνιασμένη. Προβλέπω τον Αύγουστο να ηρεμήσει οπότε θα φύγεις την πιο κατάλληλη στιγμή ;)
Πώς γίνεται πικρή η θάλασσα; Μήπως όταν ατενίζουμε τους υφάλους στο μισοσκόταδο; Αυτές οι τελευταίες στιγμές πριν δύσει ο ήλιος είναι και οι πιο εσωτερικές... Καλό απόγευμα, Constantin!
Αϊναφετς, ναι, κάπως έτσι, όταν βλέπουμε ότι είναι ψιλοδύσκολο (φταίει και η ορατότητα) να περάσουμε από πάνω, από δίπλα, κάπως τελοσπάντων, και να βγούμε στ'ανοιχτά να πατήσουμε γκάζι. Μπορεί και κάπως χειρότερα, αν ο ύφαλος μας έχει φέρει κάτω από την επιφάνεια.
Οπως λέγαμε και σε κάποια άλλη φάση εδώ, η ωραιότερη ώρα της μέρας είναι όταν φεύγει, και της νύχτας όταν έρχεται!
Ωραία που είναι να κάνεις μπάνιο ολόγυμνος αυτή την ώρα ε; ησυχία και μετά να ξαπλώνεις και να πίνεις και μερικές μπυρίτσες μες την ησυχία. Που την είδες την πίκρα ε;
Σχόλιο για την προηγούμενη ανάρτηση: Όταν ο Χίτσκοχ ψυχαγωγείται.
16 σχόλια:
Υπέροχη. Πολυαγαπημένη η θάλασσα.
Γαλήνιες φωτό!
καθώς επίσσης και :
Θάλαααασσα ,Θάλασσα κι αλμυρόοο νερόοο να σε ξεχάασω δεεν μποορώω....
αποχρώσεις μμμμμμ !!!!!!!
και ...πως ένας σκόπελος προσδίδει ενδιαφέρον σπάζοντας την μονοτονία (ή απεραντοσύνη αναλόγως φιλοσοφικής προδιαθέσεως του παρατηρητή πάντα ;-)
άντε κι απο κοντά σιγά σιγά....
Αν βοηθώ καθόλου.. η θάλασσα στις Κυκλάδες (δεν ξέρω αλλού) δεν ευνοεί και τόσο τους παραθεριστές. Πολύ κρύα και φουρτουνιασμένη.
Προβλέπω τον Αύγουστο να ηρεμήσει οπότε θα φύγεις την πιο κατάλληλη στιγμή ;)
Είναι στραβός ο γιαλός ή μού φαίνεται;
Roadartist, αναντικατάστατη η παραθαλάσσια ψυχική γαλήνη!
Ξωτικό, ένας εποικοδομητικός συνθετικώς σκόπελος!
Αντε με το καλό!
Margo, μακάρι να ήμουν τώρα εκεί στην κυκλαδίτικη θάλασσα κι ας ήταν κρύα και φουρτουνιασμένη!
Dodo, παίζει και η πιθανότητα να αρμενίζουμε στραβά...
Πώς γίνεται πικρή η θάλασσα;
Μήπως όταν ατενίζουμε τους υφάλους στο μισοσκόταδο;
Αυτές οι τελευταίες στιγμές πριν δύσει ο ήλιος είναι και οι πιο εσωτερικές...
Καλό απόγευμα, Constantin!
Αϊναφετς, ναι, κάπως έτσι, όταν βλέπουμε ότι είναι ψιλοδύσκολο (φταίει και η ορατότητα) να περάσουμε από πάνω, από δίπλα, κάπως τελοσπάντων, και να βγούμε στ'ανοιχτά να πατήσουμε γκάζι.
Μπορεί και κάπως χειρότερα, αν ο ύφαλος μας έχει φέρει κάτω από την επιφάνεια.
Οπως λέγαμε και σε κάποια άλλη φάση εδώ, η ωραιότερη ώρα της μέρας είναι όταν φεύγει, και της νύχτας όταν έρχεται!
Καληνύχτα!
Η ωραιότερη ώρα για τη βουτιά της ημέρας που φεύγει και της νύχτας που έρχεται!
Δηλωμένο νυχτοπούλι κι εγώ!
Υπατία, ακριβώς αυτή η μεταιχμιακή βουτιά! -πάντα με χάλαγε να φεύγω από τη θάλασσα νωρίτερα...
Ωραία που είναι να κάνεις μπάνιο ολόγυμνος αυτή την ώρα ε; ησυχία και μετά να ξαπλώνεις και να πίνεις και μερικές μπυρίτσες μες την ησυχία. Που την είδες την πίκρα ε;
Σχόλιο για την προηγούμενη ανάρτηση: Όταν ο Χίτσκοχ ψυχαγωγείται.
Λαοθάλασσα;
Ηλιογράφε, η πίκρα συνίσταται στο ότι οι μέρες (και οι νύχτες) θα έπρεπε να είναι μονίμως παραθαλάσσιες, και δεν είναι, πράγμα απαράδεκτο!
Χίτσκοκ, έ..; Ωραίος συνειρμός!
Dodo, χαρακίρι.
Δημοσίευση σχολίου