Λες και ο θάνατος ζωγραφίζει τα βράδια και ο καμβάς σα να είναι πιο υπάκουος, διακριτικός και τραγικά όμορφος. Πόλεις που πνίγονται την ημέρα και στο σκοτάδι χαρίζουν απλόχερα το χώρο τους, έστω μια γωνιά στο μπαλκόνι για να στρίψεις ένα τσιγάρο με την ησυχία σου. Η ευλογία του να ακούς και να βλέπεις τα όνειρά σου στην ησυχία του σκοταδιού. Εκεί που ο χρήσιμος φαίνεται άχρηστος και ο άχρηστος ότι πιο σημαντικό.
Παράξενη η ατμόσφαιρα αυτής της νύχτας (ιδιαίτερα στην πρώτη φωτό)σαν κάτι να έρχεται που δεν ξέρεις ακριβώς τι, σαν κάτι που θα ξημερώσει αλλά δεν ξέρεις ακριβώς που θα σε βρει, σαν κάτι να σου ψιθυρίζει στο αυτί....
Πολύ φοβούμαι ότι μένομε όλο καί ολιγότεροι... Σάς διαβεβαιώ, πάντως, ότι τα σέκοντς δεν προτίθενται να διακόψουν, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες ;-)
Χμμμμ .. ναι .. βεβαίως .. στο σκοτάδι κι εγώ όμορφη φαίνομαι ειδικά άμα λαμποκοπούν τα φω μπιζού μου και η νύχτα με περιβάλλει μ'αυτό το μαγικό μπλέ ... που θαυμασίως συλλάβατε.
Τα υπόλοιπα τα είπε άψογα ο Ηλιογράφος !!!!!!
Στην 2η και στην τελευταία θα έκανα ευχαρίστως ένα σιωπηλό τσιγάρο.
(Η συντροφιά μας ποτέ δεν πεθαίνει μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει...κ.λ.π κ.λ.π μην απελπίζεστε σας περικαλώ)
Από το στόμα μου το πήρε το ξωτικό, δηλαδή από το χέρι μου, στο σκοτάδι και εγώ κούκλα! :-) Όμως στ΄αλήθεια όλα το βράδυ φαίνονται και ακούγονται πιο όμορφα.
Αυτό το μπλε επίσης το λατρεύω αλλά δεν μου βγαίνει φωτογραφικά.
Και.. δεν θα αφήσουμε να νεκρώσει η μπλοκόσφαιρα. Είναι ένα καταφύγιο ετούτο εδώ πρωτίστως δημιουργικό!
Dodo, χαίρομαι ιδιαιτέρως που δεν προτίθενται να διακόψουν τα σέκοντσς, διότι και το Windscreen Studio δεν προτίθεται να διακόψει, οπότε θα απομείνουμε τουλάχιστον δύο (2)...!
Οπωσδήποτε θυμίζουν σκηνικό με παράλληλο φωτισμό αυτοκινήτου και φακό Κωνσταντίνου:) (Επίσης ιδιαίτερα ρεαλιστικά εστιασμένο καμιά φορά σε σημεία απορριμάτων, τονίζοντας έμμεσα την συμπεριφορά του ανθρώπου που απουσιάζει από τη φωτογραφία)
Κάποιες γράμμές που διακρίνονται στον ουρανό δίνουν μία κλιμάκωση των χρωμάτων όπως σε έναν πίνακα. κι εκεί γραμμές-πινελιές των καταρτιών διαγράφονται.
Η αστριακή παραηρητικότητα, εκτός όλων των άλλων, παρατήρησε και τις γραμμές και την κλιμάκωση των χρωμάτων (ωραίο!), πράγμα που ως άποψη του κινητού, σε Α φάση με χάλασε, αλλά μετά όχι!
18 σχόλια:
Λες και ο θάνατος ζωγραφίζει τα βράδια και ο καμβάς σα να είναι πιο υπάκουος, διακριτικός και τραγικά όμορφος.
Πόλεις που πνίγονται την ημέρα και στο σκοτάδι χαρίζουν απλόχερα το χώρο τους, έστω μια γωνιά στο μπαλκόνι για να στρίψεις ένα τσιγάρο με την ησυχία σου.
Η ευλογία του να ακούς και να βλέπεις τα όνειρά σου στην ησυχία του σκοταδιού.
Εκεί που ο χρήσιμος φαίνεται άχρηστος και ο άχρηστος ότι πιο σημαντικό.
"Η ευλογία του να ακούς και να βλέπεις τα όνειρά σου στην ησυχία του σκοταδιού." -έγραψε αυτό...
Οπως και η πρώτη πρόταση.
Οπως και το σύνολο.
Παράξενη η ατμόσφαιρα αυτής της νύχτας (ιδιαίτερα στην πρώτη φωτό)σαν κάτι να έρχεται που δεν ξέρεις ακριβώς τι, σαν κάτι που θα ξημερώσει αλλά δεν ξέρεις ακριβώς που θα σε βρει, σαν κάτι να σου ψιθυρίζει στο αυτί....
Μαριέλα, αφού έχει προκύψει τέτοιο σχόλιο και μάλιστα από καλλιτεχνικό μάτι, έχω κάθε λόγο να χαμογελάω με χαμόγελο διαρκείας!
Κάτι έχει αυτή η ανάρτηση, γιά να προκαλέσει τα προηγούμενα, εμπνευσμένα σχόλια!
Να συνεχίσετε να χαμογελάτε, νομίζω· καί να φωτογραφίζετε ;-)
Dodo, θα συνεχίσω, νομίζω, ελπίζω μόνο να μην νεκρώσει απόλυτα η μπλογκόσφαιρα...
Πολύ φοβούμαι ότι μένομε όλο καί ολιγότεροι...
Σάς διαβεβαιώ, πάντως, ότι τα σέκοντς δεν προτίθενται να διακόψουν, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες ;-)
Όμορφη πόλη όντως και σε αυτό και σε άλλα κομμάτια της. Ας σταθούμε όσο μπορούμε σε αυτά, για να αντέξουμε τα υπόλοιπα.
Μ΄αρέσουν οι νυχτερινές!
Χμμμμ .. ναι .. βεβαίως ..
στο σκοτάδι κι εγώ όμορφη φαίνομαι ειδικά άμα λαμποκοπούν τα φω μπιζού μου και η νύχτα με περιβάλλει μ'αυτό το μαγικό μπλέ ... που θαυμασίως συλλάβατε.
Τα υπόλοιπα τα είπε άψογα ο Ηλιογράφος !!!!!!
Στην 2η και στην τελευταία θα έκανα ευχαρίστως ένα σιωπηλό τσιγάρο.
(Η συντροφιά μας ποτέ δεν πεθαίνει μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει...κ.λ.π κ.λ.π μην απελπίζεστε σας περικαλώ)
Από το στόμα μου το πήρε το ξωτικό, δηλαδή από το χέρι μου, στο σκοτάδι και εγώ κούκλα! :-)
Όμως στ΄αλήθεια όλα το βράδυ φαίνονται και ακούγονται πιο όμορφα.
Αυτό το μπλε επίσης το λατρεύω αλλά δεν μου βγαίνει φωτογραφικά.
Και.. δεν θα αφήσουμε να νεκρώσει η μπλοκόσφαιρα. Είναι ένα καταφύγιο ετούτο εδώ πρωτίστως δημιουργικό!
Καλό Πάσχα σε όλη την παρέα!
Dodo, χαίρομαι ιδιαιτέρως που δεν προτίθενται να διακόψουν τα σέκοντσς, διότι και το Windscreen Studio δεν προτίθεται να διακόψει, οπότε θα απομείνουμε τουλάχιστον δύο (2)...!
Roadartist, η αλήθεια είναι ότι τα άλλα τα υπόλοιπα δεν αντέχονται, δεν είναι γιά χόρταση...
Κική, κι εμένα το ίδιο, αν και όπως βλέπεις το κινητό δεν τα καταφέρνει πολύ καλά στο είδος...
κ.Ξωτικού, σε αντίθεση με πάρα πολλές γυναίκες που είναι ωραίες ΚΑΙ τη μέρα, η Αθήνα είναι ωραία ΜΟΝΟ τη νύχτα...
(Ξαποσταίνει λέτε, έ...; Εμένα σα να μου φαίνεται ότι αργοπεθαίνει...)
Margo, δεν ξέρω γιατί δεν σου βγαίνει φωτογραφικώς αυτό το μπλε, αλλά πάλεψέ το κάπως, γιατί αυτό το μπλε ειδικά από Μύκονο θα λέει πολύ!
Αντε κάτι να γίνει να μην νεκρώσει η μπλογκόσφαιρα, γιατί το άλλο το καταφύγιο το facebook δεν είναι και τόσο δημιουργικό...
Οπωσδήποτε θυμίζουν σκηνικό με παράλληλο φωτισμό αυτοκινήτου και φακό Κωνσταντίνου:)
(Επίσης ιδιαίτερα ρεαλιστικά εστιασμένο καμιά φορά σε σημεία απορριμάτων, τονίζοντας έμμεσα την συμπεριφορά του ανθρώπου που απουσιάζει από τη φωτογραφία)
Κάποιες γράμμές που διακρίνονται στον ουρανό δίνουν μία κλιμάκωση των χρωμάτων όπως σε έναν πίνακα.
κι εκεί γραμμές-πινελιές των καταρτιών διαγράφονται.
Καλή Ανάσταση!
:)
Η αστριακή παραηρητικότητα, εκτός όλων των άλλων, παρατήρησε και τις γραμμές και την κλιμάκωση των χρωμάτων (ωραίο!), πράγμα που ως άποψη του κινητού, σε Α φάση με χάλασε, αλλά μετά όχι!
Καλή Ανάσταση, καλά να περάσεις!
Δημοσίευση σχολίου