"Δια χειρός Constantinos H. " Θα πρόσθετα... Μοναδικό.... Η δημιουργία στο έπακρο... Νοιώθω συντετριμμένη... μήπως να άλλαζα επάγγελμα??? Τι έμπνευση, τι έργο, τι χρώματα, τι κοντράστ...
Εξαιρετικό το ινσταλέισιον τού σεμνού καλλιτέχνη, με σαφείς οικολογικές αναφορές, εμφανείς στην επιλογή τής απόχρωσης τών καθισμάτων (βαθύ μετα- φυσικό κυπαρισσί, σε πλήρη αρμονία με το φυσικό γκρί-καφέ τού κορμού), αλλά και στην υπαινικτική προβολή τής απειλής τής υπερθέρμανσης τού πλανήτη, μέσα από την τοποθέτηση τού εκτός ηλεκτρικής σύνδεσης ψυγείου με το άνοιγμα τής πόρτας του προς τον θεατή, που καλείται έτσι να πάρει θέση στα πολιτιστικώς συμβαίνοντα, να αποφασίσει δηλαδή, αν θα χρησιμοποιήσει τα τελευταία, πολύτιμα αποθέματα ενέργειάς του γιά να βιώσει μια μοναδική καλλιτεχνική εμπειρία, ή θα επιλέξει να κλειστεί στο ντουλάπι τής εσωστρέφειας τού σύγχρονου καταναλωτισμού και θα χάσει, γιά μιάν ακόμη φορά- την τελευταία μήπως;- την ευκαιρία να αρθεί πάνω από το άγραφο ύψος τών ορεινών απαιτήσεων ενός ήδη αφυδατωμένου πολιτιστικού περιβάλλοντος, όπου σπανίζει όλο και περισσότερο το γνήσιο οξυγόνο, προκαλώντας έτσι βαριά ασφυξία στον αυθορμητισμό τών αυθεντικών, κάποτε παρ- άλογων πνευμάτων, που, βεβαίως,... ;-)))
..............αφομοιώνουν επίσης και ένα προς ένα τα πολιτιστικά εκείνα συστατικά που εμπεριέχουν τον κίνδυνο του κομφορμισμού, με αποτέλεσμα την πραγμάτωση της ενδελέχειας υπό το πρίσμα ενός αυτοσκοπού εμπλουτισμένου με τα στοιχεία της ενδοσκόπησης, των επιστημονικών γνώσεων και της πνευματικής καλλιέργειας γενικότερα, που αφενός μπορεί (μάλλον επιφανειακά) να εξυψώνει το άτομο γεμίζοντας τις τσέπες του, αφετέρου (και είναι πλέον αποδεδειγμένο) λειτουργεί ως εφαλτήριο τοποθετημένο στην άκρη ενός αβυσσαλέου γκρεμού για μια θεαματική βουτιά. Παρ΄όλ΄αυτά οι γνήσιοι εραστές των εγκατακριμηνισηγενών σκέψεων που δεν γεμίζουν το υπαρξιακό τους κενό με κούφιες αξίες αλλά με την απλοχεριά και την απλότητα που τόσο καλά περιγράφεται σε αυτές τις φωτογραφίες του φίλτατου Κωνσταντίνου, μιας απλοχεριάς προσιτή χωρίς άμυνες που μπορεί να προκαλεί χαμόγελα ειρωνείας στους οπαδούς του αβυσσικού εφαλτηρίου, ίσως λόγω έλλειψης επιφανειακού στυλ (το γνήσιο βρίσκεται πάντα στις πράξεις, αυτό να το θυμόμαστε), όμως οι αναγνώστες αυτού του μπλόγκ θαρρώ θα το εκτιμήσουν υπέρ του δέοντος.
Μαριέλα, σε ευχαριστώ, αυτό το "διά χειρός" με τιμά, και πραγματικά θα ήθελα κι εγώ να μπορώ να δημιουργήσω, όμως δυστυχώς το μόνο που έκανα εδώ γιά την τέχνη ήταν μία απλή και μάλιστα πολύ περιληπτική αποτύπωση του έργου, στο οποίο θα άξιζε κάτι πιό λεπτομερές, αλλά δεν ήτο εύκολον δυστυχώς...
Αγαπητέ Ντόντε, αγαπητέ Ηλιογράφε, η εμπειρία σας επί των εικαστικών, η οποία δεν προκύπτει μόνον από την τόσο εμπεριστατωμένη και εις βάθος ανάλυση η οποία εκτός του βάθους, άπτεται επίσης απαξαπασών των λεπτών χορδών της ψυχοσύνθεσης του καλλιτέχνη, κάνοντας ταυτόχρονα απαξάπαντες τους τεχνοκριτικούς του λεκανοπεδίου να πρασινίσουν προς το κυπαρισσί από τη ζήλεια τους, διότι... -χμ, ξέφυγα...
Λοιπόν, η εμπειρία σας, λέγω, οπωσδήποτε σας κάνει να φαντάζεσθε ότι το έργο θα έχει σαφώς περισσότερο ενδιαφέρον από κοντά, μιά και είναι σαφής η πρόθεση του καλλιτέχνη να υπεισέλθει νοηματικά σε λεπτομέρειες κατανοητές κυρίως από τους ειδικούς και όχι από το κοινό το οποίο άλλωστε δεν είναι σε θέση να κατανοήσει γενικώς ή ειδικώς.
Ασφαλώς λοιπόν διερωτάσθε γιατί φωτογράφισα τόσο περιληπτικά through the Windscreen ένα τόσο περιφραστικό έργο...
Δεν θα ήθελα να σκεφθείτε ότι αντιμετωπίζω την τέχνη τόσο επιφανειακά αποφεύγοντας να εμβαθύνω, και γι'αυτό οφείλω να εξηγήσω:
Φθάνοντας στην gallerie, λίγες δεκάδες μέτρα πριν, είμαι απόλυτα σίγουρος ότι συνάντησα τυχαία την καλλιτέχνιδα / installationer. Ηταν πολύ χαρακτηριστική η φυσιογνωμία, και πολύ τυπικό το look καλλιτέχνη της εποχής μας γιά να κάνω λάθος!
Η καλλιτέχνις / installationer με το τυπικό look, οδηγούσε οικολογικό όχημα μηδενικών εκπομπών ρύπων (όνος γκρι-μπεζ, οι curators της περιοχής το ονομάζουν Γομάρι ή Γουομάρ' avec un leger accent karpenissien), και ήταν περικυκλωμένη από φιλότεχνες γίδες -όπως συμβαίνει πάντα στους διάσημους καλλιτέχνες. Στην παρέα ήταν επίσης και καναδυό τράγοι, μάλλον συλλέκτες αν κρίνω από τα κέρατα.
Το συνολικό στυλ, αλλά και το κοινωνικό προφίλ, αφ'ενός δεν άφηναν περιθώρια αμφιβολίας γιά την ταυτότητα της οδηγού, αφ'ετέρου δημιουργούσαν εύλογα την υποψία ότι ίσως υπάρχει διακριτική security γύρω από την gallerie (τσοπανόσκυλο).
Θεώρησα λοιπόν επικίνδυνο το να θαυμάσω και να φωτογραφίσω από κοντά το έργο... Αλλωστε, όπως έχει καταγγείλει και η εγκυρότατη Liberation Fournarienne, έχουν σημειωθεί στο πρόσφατο παρελθόν αρκετές επιθέσεις σε φιλότεχνους.
Πέρα από το γεγονός ότι η προσφορά του φίλου Κωνσταντίνου είναι τεράστια στους απανταχού φίλους της τέχνης θα ήθελα εδώ να επισημάνω ότι η κριτική ματιά των φίλων Ντόντου και Ηλιογράφου είναι πραγματικά αξιοσημείωτες... Είμαι δε ιδιαίτερα συγκινημένη που μου δίνεται η δυνατότητα μέσα από αυτό το μπλογκ να ενημερωθώ και να αποκομίσω σημαντικότατη τροφή για τη σκέψη μου....
..."και ήταν περικυκλωμένη από φιλότεχνες γίδες -όπως συμβαίνει πάντα στους διάσημους καλλιτέχνες. Στην παρέα ήταν επίσης και καναδυό τράγοι, μάλλον συλλέκτες αν κρίνω από τα κέρατα.": Μνημείο! (μαζί με το "accent carpenissien" βεβαίως) :-)))
Μαριέλα μη μασάς, μια ελαιογραφία με μπόλικο κυπαρισσί και η πρόσβαση θα είναι εφικτή.
Κωνσταντίνε άψογη η επεξήγηση, αλλά (προσωπική εκτίμηση) μια μικρή νύξη στην feta cheese, την ftsela (ίσως και στις koykoses νομίζω πως είναι η εποχή τους αλλά και στην madania) θα τονίζανε το φολκλορικό στοιχείο που ούτως ή άλλως έχει την κυρίαρχη θέση.
Μαριέλα, κατ'αρχήν πρέπει να πώ ότι αισθάνομαι ιδιαίτερα υπερήφανος διότι η προσφορά αυτού το blog εκτιμάται όχι μόνον από τους ειδικούς, αλλά και από τους καλλιτέχνες!
Οσο γιά το accent, φυσικά και είναι πρόβλημα! Είναι δυνατόν να προφέρεις το γομάρι "γομάρι" και να έχεις την απαίτηση να αντιληφθούν τί λες οι curators?? Γουομάρ' c'est l'accent correct!
Το ίδιο ακριβώς πρόβλημα προφανώς υπάρχει και με τις φιλότεχνες γίδες: αντιλαμβάνονται θαυμάσια περίπλοκα νοήματα με ένα "πρρρρρρρρρρρρρ!!!", αλλά πρέπει να το πεις με την σωστή προφορά!
Ηλιογράφε, φαντάζομαι ότι θα υπήρχε κάποια μαντανία ως στοιχείο του έργου σε δεύτερο επίπεδο, κρίμα που δεν μπόρεσα να πλησιάσω.
Επίσης, οι σκεπασμένες με σακκούλα φωτό στον στύλο μου δημιούργησαν την υποψία ότι στην gallerie πωλείται γίδινη βιολογική feta cheese στους τουρίστες συσκευασμένη σε ταγάρι, και ο βάκιλος του μελιταίου πυρετού προσφορά του καταστήματος.
Να πώς μία υπαίθρια gallerie μιας άγνωστης, λαϊκής πλην εμπνευσμένης και εργατικής ναϊφ καλλιτέχνιδος μπορεί να αναδειχθεί από χαρισματικούς στον λόγο καλλιτέχνες και διανοούμενους κριτικούς, σε καλλιτεχνικό γεγονός με οικολογικές σημαίνουσες προεκτάσεις. Έτσι πουλιούνται μετά ακριβά κάποια έργα τύπου "γίδινη feta cheese" στην εγχώρια αγορά τέχνης (και όχι μόνο).
(Εγώ βλέπω με μια βροχή να έρχονται όλα κάτω, δηλαδή πολύ κάτω, λόγω κλίσης και μορφής εδάφους.)
"όνος γκρι-μπεζ, οι curators της περιοχής το ονομάζουν Γομάρι ή Γουομάρ' avec un leger accent karpenissien" Κωνσταντίνε, εδώ έβαλες την υπογραφή του στυλ!!!
Μόνο την Ρίτα Χέηουορθ άφησες εκτεθειμένη δίπλα:)))
Αστρια, πάντα εκτιμώ την προσοχή στην λεπτομέρεια, και από εσένα δεν έχω παράπονο, Δόξα τω Θεώ!!
Η "λαϊκή πλην εμπνευσμένη και εργατική ναΐφ καλλιτέχνις" έγραψε!
Πραγματικά, με μία βροχή όντως θα έρθουν όλα κάτω, και ίσως μία συμπληρωματική μικρή κατολίσθηση να προσδώσει περισσότερο εικαστικό ενδιαφέρον, όμως τώρα που το σκέφτομαι ίσως να ήταν στις προθέσεις της καλλιτέχνιδος η διαδραστικότητα ανάμεσα στην φύση και στο έργο...
Νομίζω μπορούμε βασίμως να μαντέψουμε τις προθέσεις τής καλλιτέχνιδος, ακόμη και εκείνες που η ιδία δεν έχει ακόμη προσδιορίσει- τί κριτικοί θα ήμασταν άλλωστε, αν δεν το κάναμε- και να θεωρήσουμε βέβαιη την επιθυμία πρόκλησης διαδραστικότητας μεταξύ τού έργου και τής φύσης, όπου ασφαλώς θα κληθούν να συμμετάσχουν και κάποιοι από τους φιλότεχνους: αυτό είναι φανερό και από την ανάρτηση τών φωτογραφιών των σε πινακίδα επί τού στύλου τής ΔΕΗ- όπως γίνεται με τις φωτογραφίες τών πρωταγωνιστών στην είσοδο τού θεάτρου...
Και, γιά να βάλουμε μιά και καλή τα πράγματα στην θέση τους, τί έχει επιτέλους ένα σεβρ που δεν έχει η γίδινη φέτα;... ;-)))
"Νομίζω μπορούμε βασίμως να μαντέψουμε τις προθέσεις τής καλλιτέχνιδος, ακόμη και εκείνες που η ιδία δεν έχει ακόμη προσδιορίσει- τί κριτικοί θα ήμασταν άλλωστε, αν δεν το κάναμε-" ...: Κλασσική αξία.
Ξαφνικά θυμήθηκα αυτό που επαναλάμβανε συχνά πυκνά στα βιβλία του ο Μεγάλος, ο Μέγιστος, ο Τσιφόρος, μετά από διάφορα άσχετα, προφανή και απλοϊκά συμπεράσματα: "Ε, αυτό πιά, μπορεί να το καταλάβει ακόμα και ένας κριτικός θεάτρου..."
Κοφτερός ο Τσιφόρος! Κάποιος άλλος- ο Brendan Behan, λένε- το είχε πάει ακόμη πιό πέρα: "Critics are like eunuchs in a harem: they know how it's done, they've seen it done every day, but they're unable to do it themselves." ;-)
Αρχίζω να υποπτεύομαι οτι κινείσαι με ένα ΒΑΝ στο οποίο μεταφέρεις την πραμμάτεια και κάθε φορά σκηνοθετείς ένα tableau vivant... Δεν εξηγείται πώς βρίσκεις, τη μια φορά καναπέδες, τη άλλη δεξαμενές-βαγόνια σε απρόσιτες βουνοκορφές και τώρα ολόκληρη οικοσκευή σε παρθένα δάση... Κάτι μας κρύβεις σκηνοθέτα!
:))) dodo, αυτό με το τυρί σεβρ, άπαιχτο! :))) "η διαδραστικότητα ανάμεσα στην φύση και στο έργο..."!!!! Κωνσταντίνε, επίσης άπαιχτο!
dodo, πόσο δίκηο έχει ο Brendan Behan! Αυτό που είπε για τους κρτικούς το είχα διαβάσει για πρώτη φορά σε ένα άρθρο που ανέφερε ότι είχε αυτοκτονήσει ένας πολύ μεγάλος γάλλος σεφ (συγγνώμη, δεν θυμάμαι το όνομά του) γιατί επρόκειτο να του αφαιρέσουν ένα από τα 3 αστέρια Michelin, που είχε. Μου άρεσε και το θυμάμαι πολλές φορές, είναι πολύ αληθινό!
Πάντως, μπράβο!! Η περιθωριακή επαρχιακή "Gallerie Fournart" (ή ακόμα ένα πιθανόν σκηνοθετημένο περιφερόμενο tableau vivant που λέει και ο Fegia)αναδείχθηκε τελικά σε διαδραστικό φυσικο-φιλοσοφικο-χιουμορ- γευσιγνωστικό γεγονός με την αρμόζουσα σφαιρική γνωστική γκάμα καλλιτεχνών κριτών και κυρίως … με στυλ!
Κωνσταντίνε συνέχισε, έχεις τη συμπαράσταση του φιλότεχνου:)κοινού:)
Βέβαια πρέπει να προσθέσω ότι η έμπνευση των συνανθρώπων μας είναι τέτοιας ποιότητας, που θα έκανε ακόμα και τους Αδελφούς Κοέν να σκεφτούν να αλλάξουν επάγγελμα!
Roadartist, ας το κάνουμε πιό συγκεκριμένο το σκηνικό...
Το van είναι λευκό, και γράφει στο πλάϊ Windscreen με γραμματοσειρά times new roman. Στο εσωτερικό του βρίσκεται η οικοσκευή γιά την installation. Στην οροφή, στην σχάρα, βρίσκεται ο καναπές. Πίσω, στον κοτσαδόρο, τραβάει το τρέϊλερ, το βυτίο.
Ε, τώρα φαντάσου το όλο αυτό σχεδιασμένο από τον Dodo!!!
ΥΓ: Μία μικρή προσθήκη, η οποία είναι από άλλο story, αλλά τώρα μου ήρθε...! Στην οροφή, στην σχάρα, βρίσκεται καθισμένο σταυροπόδι στον καναπέ το Cadavre...
Αστρια, αυτό με τον γάλλο σεφ μου θυμίζει κάποιους φίλους και γνωστούς, οι οποίοι αν και δεν έφθασαν στο σημείο να αυτοκτονήσουν, έπεσαν στην μαύρη κατάθλιψη γιά τους ίδιους λόγους.
Δυστυχώς, δεν μπορεί να έχει ο οποιοσδήποτε την αυτοπεποίθηση και το χιούμορ του Τσιφόρου...
άστρια ..."ότι είχε αυτοκτονήσει ένας πολύ μεγάλος γάλλος σεφ..." Υπάρχει μιά ταινία βασισμένη στην πραγματική ιστορία τού François Vatel, μεγάλου αρχιμάγειρα (και εφευρέτη τής κρέμας σαντιγύ, νομίζω), ο οποίος είχε συτοκτονήσει, αν και όχι ευθέως εξ αιτίας αρνητικής κριτικής- τον 17ον αι. μάλλον δεν είχαν ακόμη κυκλοφορήσει οι οδηγοί Μισλέν...
Ήταν ο σεφ Bernard Loiseau με τρία αστέρια Michelin, που είχε το εστιατόριο "La Cote d'Or" στη Βουργουνδία. Αυτοκτόνησε το 2003επειδή ο οδηγός Michelin επρόκειτο να του αφαιρέσει το ένα από τα τρία αστέρια και ο κατάλογος αξιολόγησης Gault Millau είχε κατεβάσει νωρίτερα τη βαθμολογία για το εστιατόριό του από τη 19η θέση στη 17η (με άριστα το 20)
Ντόντε, συνεχίζεις να με εκπλήσσεις, συχνά πυκνά, έως αδιάλλειπτα... Πώς να το πούμε τώρα, Dodopedia? Εντάξει, δεν είναι πολύ καλό, αλλά εκφράζει κάπως αυτό που εννοώ...
Istallation
39 σχόλια:
"Δια χειρός Constantinos H. "
Θα πρόσθετα...
Μοναδικό....
Η δημιουργία στο έπακρο...
Νοιώθω συντετριμμένη...
μήπως να άλλαζα επάγγελμα???
Τι έμπνευση, τι έργο, τι χρώματα, τι κοντράστ...
Που πάς και τα βρίσκεις??
:)
Αχ.. καλή χρονιά :)
Εξαιρετικό το ινσταλέισιον τού σεμνού καλλιτέχνη, με σαφείς οικολογικές αναφορές, εμφανείς στην επιλογή τής απόχρωσης τών καθισμάτων (βαθύ μετα- φυσικό κυπαρισσί, σε πλήρη αρμονία με το φυσικό γκρί-καφέ τού κορμού), αλλά και στην υπαινικτική προβολή τής απειλής τής υπερθέρμανσης τού πλανήτη, μέσα από την τοποθέτηση τού εκτός ηλεκτρικής σύνδεσης ψυγείου με το άνοιγμα τής πόρτας του προς τον θεατή, που καλείται έτσι να πάρει θέση στα πολιτιστικώς συμβαίνοντα, να αποφασίσει δηλαδή, αν θα χρησιμοποιήσει τα τελευταία, πολύτιμα αποθέματα ενέργειάς του γιά να βιώσει μια μοναδική καλλιτεχνική εμπειρία, ή θα επιλέξει να κλειστεί στο ντουλάπι τής εσωστρέφειας τού σύγχρονου καταναλωτισμού και θα χάσει, γιά μιάν ακόμη φορά- την τελευταία μήπως;- την ευκαιρία να αρθεί πάνω από το άγραφο ύψος τών ορεινών απαιτήσεων ενός ήδη αφυδατωμένου πολιτιστικού περιβάλλοντος, όπου σπανίζει όλο και περισσότερο το γνήσιο οξυγόνο, προκαλώντας έτσι βαριά ασφυξία στον αυθορμητισμό τών αυθεντικών, κάποτε παρ- άλογων πνευμάτων, που, βεβαίως,... ;-)))
Ντόντο... υποκλίνομαι!!!!!!!!!!!!
Καλέ πού τα βρίσκεις; Το Ντοντο δεν τον ενοχλώ....Κεντάει!
..............αφομοιώνουν επίσης και ένα προς ένα τα πολιτιστικά εκείνα συστατικά που εμπεριέχουν τον κίνδυνο του κομφορμισμού, με αποτέλεσμα την πραγμάτωση της ενδελέχειας υπό το πρίσμα ενός αυτοσκοπού εμπλουτισμένου με τα στοιχεία της ενδοσκόπησης, των επιστημονικών γνώσεων και της πνευματικής καλλιέργειας γενικότερα, που αφενός μπορεί (μάλλον επιφανειακά) να εξυψώνει το άτομο γεμίζοντας τις τσέπες του, αφετέρου (και είναι πλέον αποδεδειγμένο) λειτουργεί ως εφαλτήριο τοποθετημένο στην άκρη ενός αβυσσαλέου γκρεμού για μια θεαματική βουτιά.
Παρ΄όλ΄αυτά οι γνήσιοι εραστές των εγκατακριμηνισηγενών σκέψεων που δεν γεμίζουν το υπαρξιακό τους κενό με κούφιες αξίες αλλά με την απλοχεριά και την απλότητα που τόσο καλά περιγράφεται σε αυτές τις φωτογραφίες του φίλτατου Κωνσταντίνου, μιας απλοχεριάς προσιτή χωρίς άμυνες που μπορεί να προκαλεί χαμόγελα ειρωνείας στους οπαδούς του αβυσσικού εφαλτηρίου, ίσως λόγω έλλειψης επιφανειακού στυλ (το γνήσιο βρίσκεται πάντα στις πράξεις, αυτό να το θυμόμαστε), όμως οι αναγνώστες αυτού του μπλόγκ θαρρώ θα το εκτιμήσουν υπέρ του δέοντος.
Μαριέλα, σε ευχαριστώ, αυτό το "διά χειρός" με τιμά, και πραγματικά θα ήθελα κι εγώ να μπορώ να δημιουργήσω, όμως δυστυχώς το μόνο που έκανα εδώ γιά την τέχνη ήταν μία απλή και μάλιστα πολύ περιληπτική αποτύπωση του έργου, στο οποίο θα άξιζε κάτι πιό λεπτομερές, αλλά δεν ήτο εύκολον δυστυχώς...
Roadartist, art on the road, ξέρεις εσύ!
Κική, ως λάτρης της τέχνης την αναζητώ και στα βουνά και στα λαγκάδια!
Αγαπητέ Ντόντε, αγαπητέ Ηλιογράφε, η εμπειρία σας επί των εικαστικών, η οποία δεν προκύπτει μόνον από την τόσο εμπεριστατωμένη και εις βάθος ανάλυση η οποία εκτός του βάθους, άπτεται επίσης απαξαπασών των λεπτών χορδών της ψυχοσύνθεσης του καλλιτέχνη, κάνοντας ταυτόχρονα απαξάπαντες τους τεχνοκριτικούς του λεκανοπεδίου να πρασινίσουν προς το κυπαρισσί από τη ζήλεια τους, διότι... -χμ, ξέφυγα...
Λοιπόν, η εμπειρία σας, λέγω, οπωσδήποτε σας κάνει να φαντάζεσθε ότι το έργο θα έχει σαφώς περισσότερο ενδιαφέρον από κοντά, μιά και είναι σαφής η πρόθεση του καλλιτέχνη να υπεισέλθει νοηματικά σε λεπτομέρειες κατανοητές κυρίως από τους ειδικούς και όχι από το κοινό το οποίο άλλωστε δεν είναι σε θέση να κατανοήσει γενικώς ή ειδικώς.
Ασφαλώς λοιπόν διερωτάσθε γιατί φωτογράφισα τόσο περιληπτικά through the Windscreen ένα τόσο περιφραστικό έργο...
Δεν θα ήθελα να σκεφθείτε ότι αντιμετωπίζω την τέχνη τόσο επιφανειακά αποφεύγοντας να εμβαθύνω, και γι'αυτό οφείλω να εξηγήσω:
Φθάνοντας στην gallerie, λίγες δεκάδες μέτρα πριν, είμαι απόλυτα σίγουρος ότι συνάντησα τυχαία την καλλιτέχνιδα / installationer. Ηταν πολύ χαρακτηριστική η φυσιογνωμία, και πολύ τυπικό το look καλλιτέχνη της εποχής μας γιά να κάνω λάθος!
Η καλλιτέχνις / installationer με το τυπικό look, οδηγούσε οικολογικό όχημα μηδενικών εκπομπών ρύπων (όνος γκρι-μπεζ, οι curators της περιοχής το ονομάζουν Γομάρι ή Γουομάρ' avec un leger accent karpenissien), και ήταν περικυκλωμένη από φιλότεχνες γίδες -όπως συμβαίνει πάντα στους διάσημους καλλιτέχνες.
Στην παρέα ήταν επίσης και καναδυό τράγοι, μάλλον συλλέκτες αν κρίνω από τα κέρατα.
Το συνολικό στυλ, αλλά και το κοινωνικό προφίλ, αφ'ενός δεν άφηναν περιθώρια αμφιβολίας γιά την ταυτότητα της οδηγού, αφ'ετέρου δημιουργούσαν εύλογα την υποψία ότι ίσως υπάρχει διακριτική security γύρω από την gallerie (τσοπανόσκυλο).
Θεώρησα λοιπόν επικίνδυνο το να θαυμάσω και να φωτογραφίσω από κοντά το έργο...
Αλλωστε, όπως έχει καταγγείλει και η εγκυρότατη Liberation Fournarienne, έχουν σημειωθεί στο πρόσφατο παρελθόν αρκετές επιθέσεις σε φιλότεχνους.
Πέρα από το γεγονός ότι η προσφορά του φίλου Κωνσταντίνου είναι τεράστια στους απανταχού φίλους της τέχνης θα ήθελα εδώ να επισημάνω ότι η κριτική ματιά των φίλων Ντόντου και Ηλιογράφου είναι πραγματικά αξιοσημείωτες...
Είμαι δε ιδιαίτερα συγκινημένη που μου δίνεται η δυνατότητα μέσα από αυτό το μπλογκ να ενημερωθώ και να αποκομίσω σημαντικότατη τροφή για τη σκέψη μου....
..."και ήταν περικυκλωμένη από φιλότεχνες γίδες -όπως συμβαίνει πάντα στους διάσημους καλλιτέχνες.
Στην παρέα ήταν επίσης και καναδυό τράγοι, μάλλον συλλέκτες αν κρίνω από τα κέρατα.": Μνημείο! (μαζί με το "accent carpenissien" βεβαίως) :-)))
mariela ;-)
Με αυτό το "accent" είναι που δυσκολεύομαι κάπως...
Λέτε αυτό να είναι ένα σοβαρό μείον στην καλλιτεχνική μου πορεία??????
Μαριέλα μη μασάς, μια ελαιογραφία με μπόλικο κυπαρισσί και η πρόσβαση θα είναι εφικτή.
Κωνσταντίνε άψογη η επεξήγηση, αλλά (προσωπική εκτίμηση) μια μικρή νύξη στην feta cheese, την ftsela (ίσως και στις koykoses νομίζω πως είναι η εποχή τους αλλά και στην madania) θα τονίζανε το φολκλορικό στοιχείο που ούτως ή άλλως έχει την κυρίαρχη θέση.
Μαριέλα, κατ'αρχήν πρέπει να πώ ότι αισθάνομαι ιδιαίτερα υπερήφανος διότι η προσφορά αυτού το blog εκτιμάται όχι μόνον από τους ειδικούς, αλλά και από τους καλλιτέχνες!
Οσο γιά το accent, φυσικά και είναι πρόβλημα!
Είναι δυνατόν να προφέρεις το γομάρι "γομάρι" και να έχεις την απαίτηση να αντιληφθούν τί λες οι curators??
Γουομάρ' c'est l'accent correct!
Το ίδιο ακριβώς πρόβλημα προφανώς υπάρχει και με τις φιλότεχνες γίδες: αντιλαμβάνονται θαυμάσια περίπλοκα νοήματα με ένα "πρρρρρρρρρρρρρ!!!", αλλά πρέπει να το πεις με την σωστή προφορά!
Ηλιογράφε, φαντάζομαι ότι θα υπήρχε κάποια μαντανία ως στοιχείο του έργου σε δεύτερο επίπεδο, κρίμα που δεν μπόρεσα να πλησιάσω.
Επίσης, οι σκεπασμένες με σακκούλα φωτό στον στύλο μου δημιούργησαν την υποψία ότι στην gallerie πωλείται γίδινη βιολογική feta cheese στους τουρίστες συσκευασμένη σε ταγάρι, και ο βάκιλος του μελιταίου πυρετού προσφορά του καταστήματος.
Ντόντε, το Windscreen ως χορηγός επικοινωνίας των καλλιτεχνικών δρώμενων σας ευχαριστεί γιά την προσοχή στις λεπτομέρειες!
:))))))
:))))))
Να πώς μία υπαίθρια gallerie μιας άγνωστης, λαϊκής πλην εμπνευσμένης και εργατικής ναϊφ καλλιτέχνιδος μπορεί να αναδειχθεί από χαρισματικούς στον λόγο καλλιτέχνες και διανοούμενους κριτικούς, σε καλλιτεχνικό γεγονός με οικολογικές σημαίνουσες προεκτάσεις. Έτσι πουλιούνται μετά ακριβά κάποια έργα τύπου "γίδινη feta cheese" στην εγχώρια αγορά τέχνης (και όχι μόνο).
(Εγώ βλέπω με μια βροχή να έρχονται όλα κάτω, δηλαδή πολύ κάτω, λόγω κλίσης και μορφής εδάφους.)
"όνος γκρι-μπεζ, οι curators της περιοχής το ονομάζουν Γομάρι ή Γουομάρ' avec un leger accent karpenissien" Κωνσταντίνε, εδώ έβαλες την υπογραφή του στυλ!!!
Μόνο την Ρίτα Χέηουορθ άφησες εκτεθειμένη δίπλα:)))
Θα ξαναπεράσω:)
Αστρια, πάντα εκτιμώ την προσοχή στην λεπτομέρεια, και από εσένα δεν έχω παράπονο, Δόξα τω Θεώ!!
Η "λαϊκή πλην εμπνευσμένη και εργατική ναΐφ καλλιτέχνις" έγραψε!
Πραγματικά, με μία βροχή όντως θα έρθουν όλα κάτω, και ίσως μία συμπληρωματική μικρή κατολίσθηση να προσδώσει περισσότερο εικαστικό ενδιαφέρον, όμως τώρα που το σκέφτομαι ίσως να ήταν στις προθέσεις της καλλιτέχνιδος η διαδραστικότητα ανάμεσα στην φύση και στο έργο...
Νομίζω μπορούμε βασίμως να μαντέψουμε τις προθέσεις τής καλλιτέχνιδος, ακόμη και εκείνες που η ιδία δεν έχει ακόμη προσδιορίσει- τί κριτικοί θα ήμασταν άλλωστε, αν δεν το κάναμε- και να θεωρήσουμε βέβαιη την επιθυμία πρόκλησης διαδραστικότητας μεταξύ τού έργου και τής φύσης, όπου ασφαλώς θα κληθούν να συμμετάσχουν και κάποιοι από τους φιλότεχνους: αυτό είναι φανερό και από την ανάρτηση τών φωτογραφιών των σε πινακίδα επί τού στύλου τής ΔΕΗ- όπως γίνεται με τις φωτογραφίες τών πρωταγωνιστών στην είσοδο τού θεάτρου...
Και, γιά να βάλουμε μιά και καλή τα πράγματα στην θέση τους, τί έχει επιτέλους ένα σεβρ που δεν έχει η γίδινη φέτα;...
;-)))
Hello!!!
Καλή χρονιά!!! Μα ένα ψυγείο κάτω από τα δέντρα είναι πάντα χρήσιμο!
Ωραίες φωτό!
Τρελοτουρίστρια
Ντόντε...
"Νομίζω μπορούμε βασίμως να μαντέψουμε τις προθέσεις τής καλλιτέχνιδος, ακόμη και εκείνες που η ιδία δεν έχει ακόμη προσδιορίσει- τί κριτικοί θα ήμασταν άλλωστε, αν δεν το κάναμε-" ...: Κλασσική αξία.
Ξαφνικά θυμήθηκα αυτό που επαναλάμβανε συχνά πυκνά στα βιβλία του ο Μεγάλος, ο Μέγιστος, ο Τσιφόρος, μετά από διάφορα άσχετα, προφανή και απλοϊκά συμπεράσματα: "Ε, αυτό πιά, μπορεί να το καταλάβει ακόμα και ένας κριτικός θεάτρου..."
Τρελοτουρίστρια, μα φυσικά, δεν είναι απλώς χρήσιμο, είναι απαραίτητο σε μία σύνθεση που στηρίζεται σε υπαινικτικούς συμβολισμούς!
Καλή Χρονιά!
Κοφτερός ο Τσιφόρος! Κάποιος άλλος- ο Brendan Behan, λένε- το είχε πάει ακόμη πιό πέρα: "Critics are like eunuchs in a harem: they know how it's done, they've seen it done every day, but they're unable to do it themselves." ;-)
Αρχίζω να υποπτεύομαι οτι κινείσαι με ένα ΒΑΝ στο οποίο μεταφέρεις την πραμμάτεια και κάθε φορά σκηνοθετείς ένα tableau vivant...
Δεν εξηγείται πώς βρίσκεις, τη μια φορά καναπέδες, τη άλλη δεξαμενές-βαγόνια σε απρόσιτες βουνοκορφές και τώρα ολόκληρη οικοσκευή σε παρθένα δάση...
Κάτι μας κρύβεις σκηνοθέτα!
:))
@ Fegia : χαααααααααχααχχαχαα ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ! :) :)
@ Constantine : Σορυ αλλά φαντάστηκα το όλο σκηνικό και γέλασα πολύ :)
:))) dodo, αυτό με το τυρί σεβρ, άπαιχτο!
:))) "η διαδραστικότητα ανάμεσα στην φύση και στο έργο..."!!!! Κωνσταντίνε, επίσης άπαιχτο!
dodo, πόσο δίκηο έχει ο Brendan Behan!
Αυτό που είπε για τους κρτικούς το είχα διαβάσει για πρώτη φορά σε ένα άρθρο που ανέφερε ότι είχε αυτοκτονήσει ένας πολύ μεγάλος γάλλος σεφ (συγγνώμη, δεν θυμάμαι το όνομά του) γιατί επρόκειτο να του αφαιρέσουν ένα από τα 3 αστέρια Michelin, που είχε. Μου άρεσε και το θυμάμαι πολλές φορές, είναι πολύ αληθινό!
Πάντως, μπράβο!!
Η περιθωριακή επαρχιακή "Gallerie Fournart" (ή ακόμα ένα πιθανόν σκηνοθετημένο περιφερόμενο tableau vivant που λέει και ο Fegia)αναδείχθηκε τελικά σε διαδραστικό φυσικο-φιλοσοφικο-χιουμορ- γευσιγνωστικό γεγονός με την αρμόζουσα σφαιρική γνωστική γκάμα καλλιτεχνών κριτών και κυρίως … με στυλ!
Κωνσταντίνε συνέχισε, έχεις τη συμπαράσταση του φιλότεχνου:)κοινού:)
Ντόντε, άψογος ο κ. Behan... Το είδε και από την πιό ουσιαστική πλευρά...
Fegia, άπαιχτο το σκηνικό...!!
Βέβαια πρέπει να προσθέσω ότι η έμπνευση των συνανθρώπων μας είναι τέτοιας ποιότητας, που θα έκανε ακόμα και τους Αδελφούς Κοέν να σκεφτούν να αλλάξουν επάγγελμα!
Roadartist, ας το κάνουμε πιό συγκεκριμένο το σκηνικό...
Το van είναι λευκό, και γράφει στο πλάϊ Windscreen με γραμματοσειρά times new roman.
Στο εσωτερικό του βρίσκεται η οικοσκευή γιά την installation.
Στην οροφή, στην σχάρα, βρίσκεται ο καναπές.
Πίσω, στον κοτσαδόρο, τραβάει το τρέϊλερ, το βυτίο.
Ε, τώρα φαντάσου το όλο αυτό σχεδιασμένο από τον Dodo!!!
ΥΓ: Μία μικρή προσθήκη, η οποία είναι από άλλο story, αλλά τώρα μου ήρθε...!
Στην οροφή, στην σχάρα, βρίσκεται καθισμένο σταυροπόδι στον καναπέ το Cadavre...
Ετσι, γιά να είναι κομπλέ το σκηνικό!
Αστρια, αυτό με τον γάλλο σεφ μου θυμίζει κάποιους φίλους και γνωστούς, οι οποίοι αν και δεν έφθασαν στο σημείο να αυτοκτονήσουν, έπεσαν στην μαύρη κατάθλιψη γιά τους ίδιους λόγους.
Δυστυχώς, δεν μπορεί να έχει ο οποιοσδήποτε την αυτοπεποίθηση και το χιούμορ του Τσιφόρου...
υπαίθριο νοικοκυριό, να μου το θυμηθείτε, έτσι θα είμαστε σε λίγα χρόνια και θά 'ναι σίγουρα καλύτερα από τώρα
καλημέρα και καλή βδομάδα
άστρια ..."ότι είχε αυτοκτονήσει ένας πολύ μεγάλος γάλλος σεφ..." Υπάρχει μιά ταινία βασισμένη στην πραγματική ιστορία τού François Vatel, μεγάλου αρχιμάγειρα (και εφευρέτη τής κρέμας σαντιγύ, νομίζω), ο οποίος είχε συτοκτονήσει, αν και όχι ευθέως εξ αιτίας αρνητικής κριτικής- τον 17ον αι. μάλλον δεν είχαν ακόμη κυκλοφορήσει οι οδηγοί Μισλέν...
dodo, το έψαξα τώρα στο internet.
Ήταν ο σεφ Bernard Loiseau με τρία αστέρια Michelin, που είχε το εστιατόριο "La Cote d'Or" στη Βουργουνδία. Αυτοκτόνησε το 2003επειδή ο οδηγός Michelin επρόκειτο να του αφαιρέσει το ένα από τα τρία αστέρια και ο κατάλογος αξιολόγησης Gault Millau είχε κατεβάσει νωρίτερα τη βαθμολογία για το εστιατόριό του από τη 19η θέση στη 17η (με άριστα το 20)
Logia, συμφωνώ απολύτως: Ας το συγκρίνουμε τώρα αυτό, με ένα δυάρι στα Πατήσια με ανεμπόδιστη θέα στον ακάλυπτο. Χλιδή!
Ντόντε, συνεχίζεις να με εκπλήσσεις, συχνά πυκνά, έως αδιάλλειπτα...
Πώς να το πούμε τώρα, Dodopedia? Εντάξει, δεν είναι πολύ καλό, αλλά εκφράζει κάπως αυτό που εννοώ...
Αστρια, γηράσκω αεί διδασκόμενος...
Καταπληκτικό.
Cadavre, η Galerie Fournart σας ευχαριστεί.
Δημοσίευση σχολίου