Μμμμ... άσχημη η μοναξιά... Δεν μου αρέσουν οι άδειοι καναπέδες. Αυτό μου θυμίζουν. Αλλά εκεί που βρέθηκε, τον καταλαβαίνω να μην θέλει να είναι κλεισμένος σ'ένα σπίτι... :)) ξ.
Αυτός είναι καναπές! Με θέα φυσικά! Πάρα πολύ θα ήθελα να ήμουν εκεί, με ένα βιβλίο ή με τις μουσικές μου, βλέπεις, λόγω μωρών το καιλοκαίρι μας ήταν... σύντομο! Όπως σου έχω πει, τρελαίνομαι αν μένω με το ίδιο wallpaper για καιρό (αυτό το σκοτεινό με το αυτοκίνητο το άφησα μια βδομάδα!), οπότε, τώρα θα βάλω καναπέ!
Ο καλαμένιος καναπές υπερτερεί τών ξυλίνων, ταπετσαρισμένων κλπ, διότι επιτρέπει την απόλαυσιν τής θέας και εις τους καθήμενους πίσω από την ράχιν του, σε δεύτερη δηλαδή σειρά. Το αυτό ισχύει και γιά τους σιδερένιους, ελληνιστί φερ φορζέ, εφ' όσον δεν φέρουν μαξιλάρες- είναι ωστόσο πολύ βαρύτεροι και ως εκ τούτου δεν ενδείκνυται η μεταφορά των εις το ύπαιθρον- θα χρειασθείτε τρίκυκλο, ενώ τον καλαμένιο τον πάτε και με τα πόδια, που λέει ο λόγος δηλαδή... ;-))
Ντόντε, ναι, λείπουν αι μαξιλάραι του καναπέδος... Επ'αυτού, σκέφτηκα ότι ίσως ετοποθετήθη ο καναπές υπό ιδιοκτήτου rrrrentrrrooms τα οποία διαφημίζει στο internet ως "με θέα θάλασσα", εννοώντας τον συγκεκριμένο καναπέ στη στροφή. Κατόπιν, παραδίδει τας μαξιλάρας εις τους ενοίκους εκ περιτροπής δωρεάν, ή με την ώρα κατόπιν συμβολικής χρεώσεως 1,30€ + ΦΠΑ.
Προσυπογράφοντας τις παρατηρήσεις του dodo περί καλαμένιου καναπέ, θα προσέθετα ότι αν υπήρχε κι ένα επιδαπέδιο φωτιστικό από την αριστερή πλευρά, η σύνθεση θα ήταν εξαιρετικά λυτρωτική...
οι έρημοι καναπέδες, τα εγκαταλειμμένα τραπεζάκια, οι μοναχικές καρέκλες, οι πεταμένες πολυθρόνες, θαρρείς πως εκεί αράζουν τα ξεχασμένα όνειρα των ανθρώπων και η νοσταλγία γέννημα αυτής της λήθης (πότε ακούσιας και πότε εκούσιας) κάνει το γύρω σκηνικό λίγο μελαγχολικό αλλά και παράξενα όμορφο.
Πράγματι, Constantinε, αν καθίσετε λίγον ακόμα εις τον καναπέ, η τελική μορφή του προσώπου του ντόν-του θα είναι αυτή της δεξιάς πλευράς του άβαταρ του προαναφερθέντος καθώς το αντικρίζουμε, τουτέστιν χρώματος κοκκινόμαυρου... Παρακαλώ, αναλογιστείτε τον, καθώς και ημάς που αναμένουμε με αγωνία τας νέας φωτογραφίας σας. Μετά τιμής, ξ.
Fegia, συμφωνώ απολύτως, και οπωσδήποτε θα ήθελαν ένα επιδαπέδιο φωτιστικό (από αυτά τα ρουστίκ με τις μπάλες) και αυτοί που τοποθέτησαν τον καναπέ, αλλά μάλλον δεν είχαν καλό βύσμα στον τοπικό Δήμο...
48 σχόλια:
Παντός καιρού και ώρας! Με θέα την Απεραντοσύνη!
Καλημέρες!
O καναπες.....
πολύ σουρεάλ.....\και μ' αρέσει, τόσο το θέμα όσο κια ο τρόπος που το "είδες"...
είχες καιρό να εμφανιστείς αλλά έδρασες!!
Φιλιά
Ξέχασα να πω ότι μου αρέσει ιδιαίτερα η τρίτη από το τέλος και να ρωτήσω... αυτό το αυτοκίνητο που βλέπω...????????????
Καναπές με θέα!!!!
Χλιδή :)
Εγκαταλελειμένος ή τοποθετημένος
κάνει άριστα τη δουλειά του
και μας προκαλεί...
την καλησπέρα μου
Μμμμ...
άσχημη η μοναξιά...
Δεν μου αρέσουν οι άδειοι καναπέδες. Αυτό μου θυμίζουν.
Αλλά εκεί που βρέθηκε, τον καταλαβαίνω να μην θέλει να είναι κλεισμένος σ'ένα σπίτι...
:))
ξ.
Διαμπερής ο καναπές, ό,τι πρέπει γιά σημείο με τέτοια θέα!
Χαίρομαι που επανήλθε το γνώριμο, καλό Γουίντσκρην ;-)
πολύ όμορφο θέμα και χρήση του φωτός.
θέλωωωωωωωωωωωωωωωωω
Ωραίο kissing point που λέει κι ένας συνάδελφος!
Τρελοτουρίστρια
Π.Κ., γιά έναν καναπέ με άποψη δεν είναι απαραίτητη μιά ακριβή βεράντα σε ένα ακριβό οικόπεδο... Μία στροφή του δρόμου είναι αρκετή!
Μαριέλα, ναί, είναι εντελώς σουρεάλ, μου αρέσει που το είδες έτσι...!
Το αυτοκίνητο είναι το Fiat 500 που ήταν και σε κάποιο προηγούμενο ποστ...
Κική, και τί θέα, έ;;
Roadartist, χλιδή χωρίς βελούδο, και με λίγη σκόνη, αλλά πραγματική χλιδή τελικά...
Logia, είναι μάλλον τοποθετημένος, και πολύ θα ήθελα να φωτογράφιζα μαζί και αυτούς που τον τοποθέτησαν...
Ξένια, είναι όμως και η θέα που κάνει την μοναξιά λιγότερο δυσβάσταχτη...
Ντόντε, διαμπερής και τρίφατσος!
Μου άρεσε αυτό το "γνώριμο καλό Γουίντσκρην"...
Βαγγέλη, ευχαριστώ!
Ξωτικό, κι εγώ θέλω ένα τέτοιο οικόπεδο, κατά προτίμηση σε τιμή ευκαιρίας...
Τρελοτουρίστρια, Kissing Point?? Καλό!!
Nice series, I like the first photo, nostalgic.
Απλά υπέροχες φωτογραφίες!!
Κάθε μία για τον δικό της λόγο.
Θα σταθώ στα χρώματα αυτά του δειλινού, τη θέα που κόβει την ανάσα, τον "τεχνητό" φωτισμό.
Και φαίνεται πόσο το στυλ και η πόζα του καναπέ γοήτευσαν τον φωτογράφο και τον έκανε πρωταγωνιστή του!
αγνάντεμα που αγκαλιάζει την ψυχή, φωτισμένο στις στιγμές του που συνθέτουν το "όλον"
Adrian, thank you!
Αστρια, ένας καναπές με φυσική ακτινοβολία, ένας καναπές γεννημένος πρωταγωνιστής!
Σταυροδρόμι, πολύ όμορφη περιγραφή...
Άργησες αλλά χτύπησες ξανά!!
Καλησπέρες!
Αυτός είναι καναπές! Με θέα φυσικά! Πάρα πολύ θα ήθελα να ήμουν εκεί, με ένα βιβλίο ή με τις μουσικές μου, βλέπεις, λόγω μωρών το καιλοκαίρι μας ήταν... σύντομο!
Όπως σου έχω πει, τρελαίνομαι αν μένω με το ίδιο wallpaper για καιρό (αυτό το σκοτεινό με το αυτοκίνητο το άφησα μια βδομάδα!), οπότε, τώρα θα βάλω καναπέ!
Φιλιά πολλά
και περιμένουμε το επόμενο... κλικ!
Μουχει κολλήσει απο την στιγμή που τον είδα [και πες πες πες εράγησε
κι'ο καναπεεεεές]!!!!!
Διπλό καναπές με θέα το άπειρο.
Καλό βράδυ σε όλους.
Μετεωρίτη, ένας καναπές είναι χαλαρωτικό wallpaper, σε κάθε περίπτωση...
Στο επόμενο τεύχος θα έχουμε... Δεν λέω τί θα έχουμε, surprise!
Ολγα, αυτό το πες, πες, πες θα έκανε και ωραίο τίτλο...!
Γειά σου Ανέστη, καλωσήρθες στο Windscreen!!
Ο καλαμένιος καναπές υπερτερεί τών ξυλίνων, ταπετσαρισμένων κλπ, διότι επιτρέπει την απόλαυσιν τής θέας και εις τους καθήμενους πίσω από την ράχιν του, σε δεύτερη δηλαδή σειρά. Το αυτό ισχύει και γιά τους σιδερένιους, ελληνιστί φερ φορζέ, εφ' όσον δεν φέρουν μαξιλάρες- είναι ωστόσο πολύ βαρύτεροι και ως εκ τούτου δεν ενδείκνυται η μεταφορά των εις το ύπαιθρον- θα χρειασθείτε τρίκυκλο, ενώ τον καλαμένιο τον πάτε και με τα πόδια, που λέει ο λόγος δηλαδή... ;-))
Ντόντε, ναι, λείπουν αι μαξιλάραι του καναπέδος...
Επ'αυτού, σκέφτηκα ότι ίσως ετοποθετήθη ο καναπές υπό ιδιοκτήτου rrrrentrrrooms τα οποία διαφημίζει στο internet ως "με θέα θάλασσα", εννοώντας τον συγκεκριμένο καναπέ στη στροφή.
Κατόπιν, παραδίδει τας μαξιλάρας εις τους ενοίκους εκ περιτροπής δωρεάν, ή με την ώρα κατόπιν συμβολικής χρεώσεως 1,30€ + ΦΠΑ.
Χμμμ!!! Kissing Point;; Ποιός συνάδελφος;; Τι έχουμε εδώ;; Για να έλθω μια βόλτα από το γραφείο να ελέγξω!
Πάντως δίκιο έχει! Ωραιότατο είναι!
Την καλησπέρα μου!
CrazyTourist1
Προσυπογράφοντας τις παρατηρήσεις του dodo περί καλαμένιου καναπέ, θα προσέθετα ότι αν υπήρχε κι ένα επιδαπέδιο φωτιστικό από την αριστερή πλευρά, η σύνθεση θα ήταν εξαιρετικά λυτρωτική...
Δεν ήρθε ακόμη η ώρα να σηκωθούμε πιά από τον καναπέ; :-)
οι έρημοι καναπέδες, τα εγκαταλειμμένα τραπεζάκια, οι μοναχικές καρέκλες, οι πεταμένες πολυθρόνες, θαρρείς πως εκεί αράζουν τα ξεχασμένα όνειρα των ανθρώπων και η νοσταλγία γέννημα αυτής της λήθης (πότε ακούσιας και πότε εκούσιας) κάνει το γύρω σκηνικό λίγο μελαγχολικό αλλά και παράξενα όμορφο.
η στιχομυθία με τον ντοντό όπως πάλι ξεχωρίζει
Ton 'sikwna' stegna omws na ton ferw spiti mou heheheheheeh!Teleies oi fotografies!
@ dodo:
Είσαι απίστευτος!!!
Πράγματι, Constantinε, αν καθίσετε λίγον ακόμα εις τον καναπέ, η τελική μορφή του προσώπου του ντόν-του θα είναι αυτή της δεξιάς πλευράς του άβαταρ του προαναφερθέντος καθώς το αντικρίζουμε, τουτέστιν χρώματος κοκκινόμαυρου...
Παρακαλώ, αναλογιστείτε τον, καθώς και ημάς που αναμένουμε με αγωνία τας νέας φωτογραφίας σας.
Μετά τιμής,
ξ.
...Εξάλλου βρέχει, αγαπητέ.
Θα βραχείτε και θα κρυώσετε, και ειλικρινά ουδείς λόγος δια αυτήν την ταλαιπωρείαν υπάρχει.
Ελπίζω να έχετε πεισθεί.
Τρελοτουρίστα, απ'ότι έχω καταλάβει το πηγαίνεις το κορίτσι τακτικά σε ενδιαφέροντα kissing points, οπότε δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας...
Fegia, συμφωνώ απολύτως, και οπωσδήποτε θα ήθελαν ένα επιδαπέδιο φωτιστικό (από αυτά τα ρουστίκ με τις μπάλες) και αυτοί που τοποθέτησαν τον καναπέ, αλλά μάλλον δεν είχαν καλό βύσμα στον τοπικό Δήμο...
Ντόντε, ναι, γιατί πιαστήκαμε χωρίς τις μαξιλάρες...
Ποιητικέ Ηλιογράφε...!
Angeliki, το έχω σκεφτεί μερικές φορές, ότι με ένα φορτηγάκι οι βόλτες θα μπορούσαν να είναι πολύ εποικοδομητικές...
Ξένια, ναι, πείσθηκα, άλλωστε είναι πλέον μούσκεμα ο καναπές, και προσπαθώ να σκεφθώ τί θα είναι το επόμενο... Θα το αποφασίσω και θα επανέλθω!
Δημοσίευση σχολίου