Ω! ναι! πολύ καλές συνθέσεις! διαγώνιες, τρίγωνα, περίεργα κενά, γραφισμοί, κομμένα σχήματα και η γνωστή μελαγχολική χρωματική γκάμα... Μου αρέσουν! Καλά.... όταν έχει ήλιο δεν βγαίνεις ποτέ????
Μαριέλα, ήμουν σίγουρος ότι είναι στο στυλ σου τέτοιες περιοχές, από κοντά θα σου έλεγε περισσότερο! Είναι και η απόλυτη ησυχία που το κάνει πιό εντυπωσιακό...
Άλλα χρώματα βγάζει η συννεφιά και άλλα ο ήλιος. Τα μεν είναι πιο πεσμένα τα δε πιο καθαρά! Και τα δύο γράφουν, εξαρτάται από την ατμόσφαιρα που θέλεις να περάσεις.
Η περιοχή δεν ξέρω αν μου αρέσει, ο τρόπος που την είδες, ναι!
είναι πολλές φορές που η σιωπή και η εγκατάλειψη μας γνέφουν άλλοτε με όμορφο τρόπο(όπως στις φωτογραφίες σου), άλλοτε ειρωνικά, άλλοτε με κατανόηση, άλλοτε με πόνο, μα πάντα καταφατικά - όχι δεν είναι ζήτημα μόνο της "τρίτης" ηλικίας, αλλά συμπεριλαμβάνει σαν τον κύκλο του ήλιου όλες τις μορφές και τα σχήματα - κι εμείς οι πεπερασμένοι με αιώνιες σκέψεις, θνητοί που χαρίζουν την αθανασία σε στιγμούλες πολύτιμες, ένα χαμόγελο σ΄αυτούς που αγαπάμε η μια χειρονομία που κάνει έναν άγνωστο να ψιθυρίσει ευχαριστώ - έτσι για να μη βλέπουμε όλη την ώρα τις ψυχές των κολασμένων να γνέφουν και να φωνάζουν το όνομά μας - η μια λεξούλα που τη λέμε με όλη μας την καρδιά, έτσι για να φωτίσει τη συννεφιά και να δώσει χρώμα στο γκρίζο: ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
ο φακός βλέπει ότι του δίξει ο φωτογράφος, που δουλειά του και τέχνη του είναι να μας οδηγήσει σε κόσμους όπως αυτός τους νιώθει και τους "βλέπει". Κι εσύ έχεις το χάρισμα
Ανώνυμη ξαδέρφη, θα γινόταν πιό ζωντανή η ανάρτηση άν είχα βάλει και εκείνη την φωτό που ανεβαίνεις την σκάλα που τραμπαλίζει δεξιά - αριστερά με εκείνο το τρομοκρατημένο ύφος!!!
Πάνω στο φράγμα.
27 σχόλια:
Ω! ναι! πολύ καλές συνθέσεις!
διαγώνιες, τρίγωνα, περίεργα κενά, γραφισμοί, κομμένα σχήματα και η γνωστή μελαγχολική χρωματική γκάμα... Μου αρέσουν!
Καλά.... όταν έχει ήλιο δεν βγαίνεις ποτέ????
Μαριέλα, ήμουν σίγουρος ότι είναι στο στυλ σου τέτοιες περιοχές, από κοντά θα σου έλεγε περισσότερο! Είναι και η απόλυτη ησυχία που το κάνει πιό εντυπωσιακό...
Δεν γράφουν καλύτερα τα χρώματα χωρίς ήλιο...;
Άλλα χρώματα βγάζει η συννεφιά και άλλα ο ήλιος. Τα μεν είναι πιο πεσμένα τα δε πιο καθαρά! Και τα δύο γράφουν, εξαρτάται από την ατμόσφαιρα που θέλεις να περάσεις.
Η περιοχή δεν ξέρω αν μου αρέσει, ο τρόπος που την είδες, ναι!
είναι πολλές φορές που η σιωπή και η εγκατάλειψη μας γνέφουν άλλοτε με όμορφο τρόπο(όπως στις φωτογραφίες σου), άλλοτε ειρωνικά, άλλοτε με κατανόηση, άλλοτε με πόνο, μα πάντα καταφατικά - όχι δεν είναι ζήτημα μόνο της "τρίτης" ηλικίας, αλλά συμπεριλαμβάνει σαν τον κύκλο του ήλιου όλες τις μορφές και τα σχήματα - κι εμείς οι πεπερασμένοι με αιώνιες σκέψεις, θνητοί που χαρίζουν την αθανασία σε στιγμούλες πολύτιμες, ένα χαμόγελο σ΄αυτούς που αγαπάμε η μια χειρονομία που κάνει έναν άγνωστο να ψιθυρίσει ευχαριστώ - έτσι για να μη βλέπουμε όλη την ώρα τις ψυχές των κολασμένων να γνέφουν και να φωνάζουν το όνομά μας - η μια λεξούλα που τη λέμε με όλη μας την καρδιά, έτσι για να φωτίσει τη συννεφιά και να δώσει χρώμα στο γκρίζο:
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
καλα βρε τι σου εχω πει εγω?
γιατι δεν καθεσαι ησυχα? γιατι δεν προσεχεις καθολου? που πας και βαζεις το αμαξι το ερμο.
πολυ ομορφη ατμοσφαιρα!!!
μπραβο σου κωνσταντινε!
ο φακός βλέπει ότι του δίξει ο φωτογράφος, που δουλειά του και τέχνη του είναι να μας οδηγήσει σε κόσμους όπως αυτός τους νιώθει και τους "βλέπει". Κι εσύ έχεις το χάρισμα
Iδιαιτερη η ματια σου!!!
Καλημερα!
ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ...YES INDEED
Και οι φόρμες και οι γωνίες και τα χρώματα...
Αλλά θα σταθώ στα λιμνάζοντα νερά.
Πάντα με γοητεύουν.
Από τότε που είδα για πρώτη φορά το Stalker και τις υπόλοιπες ταινίες του Ταρκόφσκι...
Καλό μεσημέρι.
Μαριέλα, είναι σκληρό το φώς του ήλιου, ειδικά το μεσημέρι, γι'αυτό το αποφεύγω. Προς το απόγευμα είναι αλλιώς βέβαια.
Ηλιογράφε, καλησπέρα, σ'ευχαριστώ!
Ναι, γνέφουν πάντα καταφατικά...
Θεία Αλίκη, προσέχω! Πάντα προσέχω!
Ευχαριστώ!
Βαγγέλη, έτσι είναι ακριβώς, και στις δικές σου φωτό αυτό παίρνει άλλη διάσταση.
Ευχαριστώ!
Roadartist, καλησπέρα, σ'ευχαριστώ!
Ανώνυμη ξαδέρφη, θα γινόταν πιό ζωντανή η ανάρτηση άν είχα βάλει και εκείνη την φωτό που ανεβαίνεις την σκάλα που τραμπαλίζει δεξιά - αριστερά με εκείνο το τρομοκρατημένο ύφος!!!
Fegia, και το έλεγα, δεν μπορεί κάποιος θα σταθεί στα λιμνάζοντα νερά...
Κι εμένα με γοητεύουν, και γι'αυτό υπάρχουν συχνά πυκνά στο Windscreen!
Σιδερένιες σκάλες προς τα κάτω, βράχια, ακίνητα νερά και οπτική τού μυρμηγκιού (τού βατράχου, μάλλον, εδώ): Πολύ καλά, μ' αρέσει!
Ντόντε, μερσί!
Αυτό το "οπτιική βάτραχου" έγραψε!
Δεν φαντάζομαι να υπαινίσσεσθε ότι η οπτική μου είναι οπτική βάτραχου!!! Και δεν κυκλοφορούσαν και πριγκήπισσες εκεί στο φράγμα...
Ναι και οι φοβιστικεεεεεεεεεεεές!
Οι 2 τελευταίες εντυπωσιακές!
Με συνεπήρες στην κάθοδο προς το φράγμα!!! Δυναμικές οι φωτό σου, όπως πάντα!
Πολυκαλημέρες!
"Και δεν κυκλοφορούσαν και πριγκήπισσες εκεί στο φράγμα..."
Πώς μπορεί κανείς να είναι σίγουρος; :-)
Και που ειναι αυτο Κωνσταντινε?
Πολυ ομορφες οι φωτο αλλα που βρισκεται τουτο το μυστηριο πραγμα-φραγμα?
φιλια
Π.Κ., δυναμικές;; Ευχαριστώ!
Ντόντε, λές...;
Faraona, είναι το φράγμα Σμοκόβου.
Ειναι τόσο καλό που θα το γράψω στα ελληνικά αυτό το σχόλιο (χαλάλι σου:ΡΡΡ)
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ!!! Αυτό το post θα αφήσει ιστορία, μπήκε στα αγαπημένα μου!!!!
Angeliki, τόσο, μα τόσο πολύ;; Ευχαριστώ πάρα πολύ!!
Δημοσίευση σχολίου