.......μεταφερόμαστε έστω και στιγμιαία, από την μακιαβελική πραγματικότητα που επιβάλλει σαν όρο επιβίωσης τη χρησιμοθηρία και τη λαθροθηρία τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό (δυστυχώς) επίπεδο, σε μία διαφορετική, (πέραν του Πλατωνικού σπηλαίου) πραγματικότητα, δημιουργημένη από τους λίγους που κατάφεραν και έσπασαν τα δεσμά τους, προσφέροντας μ΄αυτό τον τρόπο και σ΄εμάς ένα όχι μόνο νοητό αλλά και αληθινό - απτό παράθυρο, για να δούμε - φτάνει να το θελήσουμε, τη ζωή και τις πρακτικές της επιβίωσης που μας επιβάλλονται από διαφορετική οπτική γωνία, η δε υλοποίηση αυτής της θέλησης αντικατοπτρίζεται και στην καθημερινότητα με το πολυπόθητο και σπάνιο συναίσθημα της αρμονίας και της γαλήνης...........
Ηλιογράφε, απλώς άπαιχτο... Και πρόσεξα και άλλο ένα άπαιχτο, σε μιά βόλτα που έκανα στην Ζάκυνθο!
Μιά και πήγες μέχρι την Ζάκυνθο, έφθασες και στην Καλαμπάκα στα Μετέωρα, πήγαινε μιά βόλτα και προς το Μπραχάμι, ξέσπασε καταιγίδα χθές... Καταιγίδα δακρύων! Fatal Storm...
Σπουδαίο, το να μετεωρίζεσαι μεταξύ ουρανού και γης. Προσοχή χρειάζεται, για το πού θα γύρεις στη νοητή αυτή ζυγαριά. Μου έρχεσαι στο νου μια φράση (ολόκληρο ποίημα) του Ελύτη:
Αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ' τη Γη ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να σταθείς επάνω της.
10 σχόλια:
Μ' αρέσει η ομίχλη με τους βράχους, ταιριάζουν μαζί.
Και ξεχωρίζω την προ-προτελευταία, κάθετο καδράρισμα...
.......μεταφερόμαστε έστω και στιγμιαία, από την μακιαβελική πραγματικότητα που επιβάλλει σαν όρο επιβίωσης τη χρησιμοθηρία και τη λαθροθηρία τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό (δυστυχώς) επίπεδο, σε μία διαφορετική, (πέραν του Πλατωνικού σπηλαίου) πραγματικότητα, δημιουργημένη από τους λίγους που κατάφεραν και έσπασαν τα δεσμά τους, προσφέροντας μ΄αυτό τον τρόπο και σ΄εμάς ένα όχι μόνο νοητό αλλά και αληθινό - απτό παράθυρο, για να δούμε - φτάνει να το θελήσουμε, τη ζωή και τις πρακτικές της επιβίωσης που μας επιβάλλονται από διαφορετική οπτική γωνία, η δε υλοποίηση αυτής της θέλησης αντικατοπτρίζεται και στην καθημερινότητα με το πολυπόθητο και σπάνιο συναίσθημα της αρμονίας και της γαλήνης...........
Dodos, είναι ιδανικός συνδυασμός!
Ηλιογράφε, απλώς άπαιχτο...
Και πρόσεξα και άλλο ένα άπαιχτο, σε μιά βόλτα που έκανα στην Ζάκυνθο!
Μιά και πήγες μέχρι την Ζάκυνθο, έφθασες και στην Καλαμπάκα στα Μετέωρα, πήγαινε μιά βόλτα και προς το Μπραχάμι, ξέσπασε καταιγίδα χθές... Καταιγίδα δακρύων!
Fatal Storm...
Σπουδαίο, το να μετεωρίζεσαι μεταξύ ουρανού και γης.
Προσοχή χρειάζεται, για το πού θα γύρεις στη νοητή αυτή ζυγαριά.
Μου έρχεσαι στο νου μια φράση (ολόκληρο ποίημα) του Ελύτη:
Αν δεν στηρίξεις
το ένα σου πόδι
έξω απ' τη Γη
ποτέ σου δεν θα μπορέσεις
να σταθείς επάνω της.
Καλησπέρα!!
Μμμμ...ετέωρα!!
Πήγα το Πάσχα (για τρίτη φορά) και τρόμαξα να κλείσω το στόμα μου από τον θαυμασμό!
Μοναδικό, μαγευτικό μέρος!!
Λοιπόν, επειδή με τις... ρόδες δεν έχω καλές σχέσεις, λέω να σε επισκέπτομαι εδώ! Είναι και τόσο όμορφες οι φωτογραφίες...
Αα!! Ο σκύλος με τα κύματα ήταν φο-βε-ρός!
Ελπίζω να στέγνωσε γρήγορα... :)
Έχω μεγάλη αδυναμία στα ζωάκια και ειδικά στα σκυλάκια!
Καλησπέρα,
θα ξαναπεράσω-εννοείται!!
Π.Κ., σοφό αυτό, και η φράση αυτή το περιγράφει πολύ παραστατικά...
Μετεωρίτη, σ'ευχαριστώ!
Να ξαναπεράσεις, σε περιμένω, εδώ είμαστε μονίμως on the road
Ena pragma exw na pw......GOYAOY!!!!!!
apla deos!
Angeliki, απόλυτο δέος!
Θέλω κι εγώ...:-(
Δημοσίευση σχολίου