Κάπως πολύ στην άκρη δεν πάει ο δρόμος; Και όπως θα κοιτάζω την ωραία θέα τών γαλάζιων βουνών στο ηλιοβασίλεμα (;), μπορεί και να μού "φύγει" λιγάκι αριστερά... :-(
Υπάρχει και ένα εγκαταλειμμένο εργοστάσιο, κάτι σαν ορυχείο, με διάφορες εγκαταστάσεις. Πρέπει να είναι από δεκαετία `50 ή `60. Κάπως έτσι πρέπει να έγινε ο δρόμος, και κατήντησε έτσι η περιοχή.
Δεν ειναι του 60 το εργοστάσιο αλλα πολύ πολύ παλιότερο( απο τα τέλη του 19ου αιωνα) λειτούργεισε ως το Βου Παγκόσμιο Πόλεμο και εκτοτε αυτοκαταστρέφεται. ο δρομος οδηγει σε ενα μοναστηρι λιγο πιο πέρα. Τα τσιμέντα τα ρίξαμε εμεις οι νεοτεροι. Μπράβο μας! Δεχομεθα συγχαρητήρια καθε Τετάρτη και Σαββατο ωρες γραφείου.
Ανώνυμε, δεν την έχω ψάξει την ιστορία της περιοχής, δεν ξέρω λεπτομέρειες... Παρ'όλη την καταστροφή πάντως, ευτυχώς, υπάρχει μιά γοητεία στην ατμόσφαιρα, έστω και παρακμιακή.
Η γκρί παραλία και ο γκρί δρόμος, από ψηλά.
7 σχόλια:
Κάπως πολύ στην άκρη δεν πάει ο δρόμος;
Και όπως θα κοιτάζω την ωραία θέα τών γαλάζιων βουνών στο ηλιοβασίλεμα (;), μπορεί και να μού "φύγει" λιγάκι αριστερά... :-(
Πού είναι;
Είναι στη Λίμνη Ευβοίας, 2-3 χλμ προς τα κάτω, και καταλήγει σε αδιέξοδο, εκεί που είναι ο φακός στην πρώτη φωτό. Πολύ ωραίο μέρος!
Όμορφες....αλλα πράγματι, χρειαζόταν το τσιμέντο δίπλα στην παραλία;
πολύ όμορφο τοπίο...
αλλά "προσβολή" στην αισθητική μας η ανθρώπινη παρέμβαση...άσφαλτος πιά και κεί...
χρόνια πολλά!!!
Oneiromageiremata, Kyriayf,
Χρόνια πολλά!
Υπάρχει και ένα εγκαταλειμμένο εργοστάσιο, κάτι σαν ορυχείο, με διάφορες εγκαταστάσεις. Πρέπει να είναι από δεκαετία `50 ή `60. Κάπως έτσι πρέπει να έγινε ο δρόμος, και κατήντησε έτσι η περιοχή.
Δεν ειναι του 60 το εργοστάσιο αλλα πολύ πολύ παλιότερο( απο τα τέλη του 19ου αιωνα) λειτούργεισε ως το Βου Παγκόσμιο Πόλεμο και εκτοτε αυτοκαταστρέφεται.
ο δρομος οδηγει σε ενα μοναστηρι λιγο πιο πέρα.
Τα τσιμέντα τα ρίξαμε εμεις οι νεοτεροι.
Μπράβο μας!
Δεχομεθα συγχαρητήρια καθε Τετάρτη και Σαββατο ωρες γραφείου.
Ανώνυμε, δεν την έχω ψάξει την ιστορία της περιοχής, δεν ξέρω λεπτομέρειες... Παρ'όλη την καταστροφή πάντως, ευτυχώς, υπάρχει μιά γοητεία στην ατμόσφαιρα, έστω και παρακμιακή.
Δημοσίευση σχολίου