Πρωταγωνιστεί: Κική
Φωτογραφίες: Κική
Σενάριο, Σκηνοθεσία: H.Constantinos
Ηταν ένα γλυκό βράδυ, εκεί κάτω στη μακρινή Ζάκυνθο. Ενα βράδυ που θύμιζε τις πρώτες μέρες του Φθινοπώρου.Κάπου εκεί μέσα στην οργιώδη βλάστηση, πίσω από τις φυλλωσιές, τις φοινικιές και τις ελιές, εκεί μέσα στην μεγάλη και πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα, το βράδυ ήταν ακόμη πιό γλυκό...
Η Κική είχε μόλις ξεφουρνίσει ένα τεράστιο ταψί μουστοκούλουρα, και η ατμόσφαιρα μοσχοβολούσε.
Απόλυτα ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα, πήρε μιά βαθειά εισπνοή από τον μοσχοβολιστό αέρα πάνω από το ταψί και της άνοιξε η όρεξη, αλλά συγκρατήθηκε. Επρεπε πρώτα να φωτογραφίσει τα μουστοκούλουρα γιά να τα βάλει στο Hungry for Life...
Αφού έβγαλε καμμιά 50αριά φωτό και τις έλεγξε στο PC, ήταν πιά ώρα να δοκιμάσει.
Εφαγε 22 μουστοκούλουρα, αντιστάθηκε σθεναρά στον πειρασμό να φάει και 23ο, σκέπασε το ταψί με μία καλοσιδερωμένη κανελλί πετσέτα και άνοιξε το παράθυρο γιά να ξεμυρίσει η κουζίνα.
Ενοιωσε αμέσως την γλυκειά υγρασία τούτης της γλυκειάς νύχτας, που τόσο ταίριαζε με την γλυκειά γεύση των 22 μουστοκούλουρων.
Ηταν υπέροχα εκεί έξω. Δεν φυσούσε, δεν έκανε κρύο.
Ξαφνικά ένας φωτογραφικός οίστρος απλώθηκε στην γλυκειά ατμόσφαιρα.
Η θάλασσα θα ήταν σίγουρα λάδι...
Τί ωραία θα αντανακλούσαν τα φώτα του λιμανιού... Ευκαιρία γιά ωραίες φωτό γιά τα Ονειρομαγειρέματα!
Πήρε την φωτογραφική μηχανή, πήρε και το τρίποδο, μπήκε στο αυτοκίνητο και ξεκίνησε γιά το λιμάνι.
Η θάλασσα ήταν πραγματικά τόσο ήρεμη... Το λιμάνι έμοιαζε με λίμνη.Τα πολύχρωμα φώτα αντανακλούσαν στο νερό πιό όμορφα από ποτέ.
Ξεκίνησε με τα πόδια να βρεί τα πιό κατάλληλα σημεία στον λιμενοβραχίονα.Ομορφα είναι εδώ, αλλά τα πλοία κόβουν κάπως το πλάνο...
Ας πάω παρακάτω...
Εδώ είναι τέλεια! Το κίτρινο, το πορτοκαλί, το μπλέ δίπλα... Ωραία...
Οταν κάνεις zoom γίνονται ακόμη πιό εντυπωσιακά! Αψογα! ...
Αλλά, άς πάω και λίγο παρακάτω...
Ο μεγάλος γκρίζος αρουραίος καθόταν αμέριμνος κάτω από την γλάστρα με το καχεκτικό ταλαιπωρημένο φοινικάκι, όταν είδε μία σκοτεινή φιγούρα να πλησιάζει αθόρυβα. Ανησύχησε....
- Τί θέλει εδώ τέτοια ώρα...; -αναρωτήθηκε.
...
...
Συνέχισε να παρακολουθεί τις κινήσεις της σκοτεινής φιγούρας, έτοιμος να φύγει και να κρυφτεί άν χρειαζόταν.
...
Η σκοτεινή φιγούρα πλησίαζε προς το μέρος του. Στήλωσε τα αυτιά του.
Τα βήματα μόλις που ακουγόταν -η Κική φορούσε αθλητικά...
...
...
Ο αρουραίος φοβισμένος, έκανε μερικά πλάγια αθόρυβα βήματα, και κρύφτηκε πίσω από την δέστρα που βρισκόταν δίπλα, συνεχίζοντας να παρακολουθεί προσεκτικά.
...
...
Η σκοτεινή φιγούρα πλησίασε στην γλάστρα, έβγαλε από την τσάντα της ένα περίεργο πράγμα με τρία πόδια, το οποίο στην αρχή ήταν μικρό, και μετά από διάφορα κλικ - κλικ έγινε μεγαλύτερο.
Του θύμισε ένα μεγάλο μακρύ πράγμα με το οποίο τον κυνήγησε κάποτε κάποιος λιμενεργάτης, και παραλίγο να μή την γλυτώσει, αλλά αυτό εδώ δεν ήταν μονό, ήταν τριπλό! ...
Φοβισμένος, έκανε άλλο ένα βήμα πίσω από την δέστρα, και έκπληκτος είδε την φιγούρα να ακουμπάει το τριπλό πράγμα μπροστά στην γλάστρα, και να βάζει πάνω του άλλο ένα περίεργο μικρό ασημί πράγμα.
...
Μετά από λίγο, ξαφνικά, ένα κόκκινο λαμπάκι άρχισε να αναβοσβήνει πάνω στο ασημί πράγμα και ένα ανατριχιαστικό μπίπ-μπίπ ακούστηκε....
Τρομοκρατήθηκε. Επρεπε να φύγει, έπρεπε να σώσει την ζωή του.
...
...
Το μυαλό του θόλωσε από τον πανικό. Δεν ήξερε προς τα πού να πάει.
Πετάχτηκε πίσω από την δέστρα στριγκλίζοντας και προσπάθησε να περάσει κάτω από το πράγμα με τα τρία πόδια, παραπάτησε όμως και κουτούλησε στο ένα πόδι του τρίποδου, με αποτέλεσμα η φωτό που τραβούσε εκείνη την στιγμή η Κική να βγεί κουνημένη...
...
...
Αλαφιασμένος και ζαλισμένος από το χτύπημα ξανακουτούλησε, πάνω στον αστράγαλο της σκοτεινής φιγούρας αυτή τη φορά...
...
Και τότε μία τρομακτική κραυγή αντήχησε στη σιγαλιά του λιμανιού......
Ο μεγάλος γκρίζος αρουραίος πανικοβλήθηκε ακόμη περισσότερο, η κραυγή όμως τρομοκράτησε και όλους τους φίλους και γείτονές του, οι οποίοι πετάχτηκαν στριγκλίζοντας πίσω από δέστρες, κάβους, γλάστρες, μέσα από σκοτεινές φωλιές και άδεια κιβώτια, τρέχοντας πανικόβλητοι δεξιά αριστερά χωρίς να καταλαβαίνουν τί συμβαίνει.
...
...
Η σκοτεινή φιγούρα πρόσεξε τί γινόταν τριγύρω... Ανείπωτος τρόμος την πλημμύρισε, και ανέβηκε με ταχύτητα και ευλυγισία αιλουροειδούς πάνω στην δέστρα, κραδαίνοντας απειλητικά το τρίποδο με την Canon βιδωμένη πάνω του.
...
...
Στο μεταξύ, ο μεγάλος γκρίζος αρουραίος βρήκε τον δρόμο, και έτρεχε στριγκλίζοντας κατά μήκος του λιμενοβραχίονα, ενώ και οι υπόλοιποι αρουραίοι, αλαφιασμένοι από τις τρομακτικές κραυγές, τον ακολουθούσαν.
Η πανικόβλητη αγέλη δεν είχε πού να πάει μέσα στον κόσμο και την κίνηση του λιμανιού... Ευτυχώς, ο μεγάλος γκρίζος αρουραίος, ψύχραιμος και αποφασιστικός, είδε το δεμένο πλοίο και όρμηξε μέσα. Ακολούθησε ολόκληρη η αγέλη, αναστατώνοντας τον μούτσο που εκείνη την ώρα σφουγγάριζε τον καταπέλτη.
...
...
Ηταν πραγματικά τυχεροί... Η απαράμιλλη ψυχραιμία και η ατσάλινη αποφασιστικότητα του μεγάλου γκρίζου αρουραίου τους είχε σώσει...
...
...
Ο εφιάλτης είχε τελειώσει...
...
Μετά από εκείνη την τραγική νύχτα, τίποτα πιά δεν είναι όπως πρίν στο Τζάντε, το φιόρε του Λεβάντε......
Ω, ναί... Δεν υπάρχουν πιά αρουραίοι στο λιμάνι τση Ζάκυθος...
...
...
Αλλοίμονο, ναί... Το πλοίο σάλπαρε το πρωί γιά την Κεφαλλονιά...
...
...
Και έτσι, οι Αρουραίοι τση Ζάκυθος, πρόσφυγες πιά σε ξένη γής, πασχίζουν να χτίσουν ξανά λιθαράκι - λιθαράκι το βιός τους, αναπολώντας τις χαμένες πατρίδες, με έναν αβάσταχτο πόνο στην ψυχή: Τον πόνο της ξενιτιάς...
...
