Είσαι μόνος... πηγαίνεις με 30... κι απ'τ'ανοιχτα παράθυρα μπαίνει ψιλή βροχή. Ο δροσερός αέρας σου φέρνει τ'άρωμά της . Μυρωδιές δάσους πλημμυρίζουν τον αέρα. Ηχοι νερού σκεπάζουν το μουρμούρισμα της μηχανής. Σταματάς... να γεμίσεις τα ματια σου ομορφιά.
Χάνεται στην ομίχλη η επόμενη στροφή. Η βροχή πέφτει στο πρόσωπό σου... γίνεσαι ένα με τους ήχους και τις μυρωδιές. Τ'ονειρο συνεχίζεται στην επόμενη στροφή...
Καθώς βαδίζω στους δρόμους σου, νιώθω το τοπίο σου να μ' εγκλωβίζει. Όχι, δεν το φοβάμαι. Το αντίθετο: Είναι τόσο γοητευτικό, που κάπου εκεί δεξιά, κοντά στα γάργαρα νερά, μπήξω καλύβι!!! Καλημέρα!
@ Αυτό είναι το παράδοξο: Ότι μπήγω καλύβι εκεί που απαγορεύεται, εφευρίσκω χαρές μές στη λύπη, πλάθω νηνεμία εν μέσω κυμάτων. Αυτά και άλλα προσθέτει στη ζωή μας η Ποίηση!!!
Tdjm, έπρεπε να μύριζες και τον αέρα, την υγρασία, την υπέροχη μυρωδιά της βροχής, και μερικά χιλιόμετρα παραπάνω και λίγη αδιόρατη κάπνα από τις ξυλόσομπες, να πάθεις...! (Το λέω γιά να ξαναπείς αχχχχχχχχ!!!)
20 σχόλια:
αχ τι ομορφα δαση, νερα , δεντρα, μυρισαν τα πεσμενα φυλλα
λατρευω τα πλατανια, τα νερα, τα ρυακια, την ομιχλη
μ επιασε παραληρημα . τελος.
Aliki, δεν υπάρχει τίποτα ωραιότερο από το να οδηγείς με βροχή σε τέτοιες ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ διαδρομές... Παραλήρημα, ακριβώς!
Τέλειος τίτλος και ακόμα πιο τέλειες φωτό. Μου θυμίζουν παραμύθι αυτές οι φωτό. Στο έχω ξαναπεί...
Ιδιαίτερα αυτό με την πηγή είναι απίστευτα όμορφο, μου αρέσει ο συνδυασμός χρωμάτων του!
Oneiromageiremata, νάσαι καλά, ευχαριστώ!
Constantinos, η φύση ξέρει να ταιριάζει καλά τα χρώματά της!
Καλημέρα!
διαδρομές μοναχικές, ήρεμες, μοναδικά επενδυμένες με τα ομορφότερα χρώματα και την υπέροχη σιωπή του χειμωνιάτικου τοπίου!
Ηλιογράφε, ακριβώς απόλυτη σιωπή, μόνο το νεράκι ακούγεται, δεν έχει και κίνηση, δεν περνάνε από εκεί οι ορδές, δεν το ξέρουν το μέρος...
Είσαι μόνος...
πηγαίνεις με 30...
κι απ'τ'ανοιχτα παράθυρα
μπαίνει ψιλή βροχή.
Ο δροσερός αέρας σου φέρνει τ'άρωμά της .
Μυρωδιές δάσους πλημμυρίζουν τον αέρα.
Ηχοι νερού σκεπάζουν το μουρμούρισμα της μηχανής.
Σταματάς...
να γεμίσεις τα ματια σου ομορφιά.
Χάνεται στην ομίχλη η επόμενη στροφή.
Η βροχή πέφτει στο πρόσωπό σου...
γίνεσαι ένα με τους ήχους και τις μυρωδιές.
Τ'ονειρο συνεχίζεται στην επόμενη στροφή...
Σ'eυχαριστούμε Κωνσταντίνε για το ταξίδι! :)
Aqua, το περιγράφεις υπέροχα...
Ευχαριστώ!
Ma ti eiste eseis re gamwto mou????:P
Καθώς βαδίζω στους δρόμους σου, νιώθω το τοπίο σου να μ' εγκλωβίζει. Όχι, δεν το φοβάμαι. Το αντίθετο: Είναι τόσο γοητευτικό, που κάπου εκεί δεξιά, κοντά στα γάργαρα νερά, μπήξω καλύβι!!!
Καλημέρα!
Angeliki, Riders on the storm!
Π.Κ., και το πιό γοητευτικό στο τοπίο είναι ότι δεν υπάρχουν πουθενά rent rooms σε ακτίνα χιλιομέτρων. Ούτε και βάρβαροι...!
Καλημέρα!
@ Αυτό είναι το παράδοξο: Ότι μπήγω καλύβι εκεί που απαγορεύεται, εφευρίσκω χαρές μές στη λύπη, πλάθω νηνεμία εν μέσω κυμάτων. Αυτά και άλλα προσθέτει στη ζωή μας η Ποίηση!!!
Π.Κ., ακριβώς, και άλλα πολλά!
Axxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Axxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Aυτά...!!!!!
Tdjm, έπρεπε να μύριζες και τον αέρα, την υγρασία, την υπέροχη μυρωδιά της βροχής, και μερικά χιλιόμετρα παραπάνω και λίγη αδιόρατη κάπνα από τις ξυλόσομπες, να πάθεις...!
(Το λέω γιά να ξαναπείς αχχχχχχχχ!!!)
βαχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
και
βαχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
Ωραία μπράβο Κωνσταντίνε!!!
Θα σκάσω από τη ζήλια μου....στο τέλος...
Το Πάσχα που θα ανέβω ,πρώτα ο θεός, θα βγάλω ένα σκασμό φωτογραφίες....Την καθαρή Δευτέρα δεν είχα φωτογραφική μηχανή ,μην γελάς...!!!
Μυρωδιά βροχής και καμένου ξύλου???
Κωνσταντίνε μου είσαι πολύ τυχερός άνθρωπος ...αυτό να ξέρεις μόνο...
Tdjm, άντε με το καλό να την πάρεις επιτέλους την μηχανούλα!
Τυχερός που δεν είμαι από Αθήνα, αλλά από επαρχία, ναί, δεν λέω, φυσικά, αλλά δυστυχώς δεν ταξιδεύω όσο συχνά θα ήθελα...
Δημοσίευση σχολίου